Αλληλεγγύη με τον ελληνικό λαό!

Διεθνής Επιτροπή της 4ης Διεθνούς

24 Φεβρουαρίου 2015

Η εκλογική νίκη του Σύριζα και η κατάρρευση των κομμάτων που είχαν υποταχθεί στις απαιτήσεις της τρόικα αποτελεί ταυτόχρονα και μετωπική αμφισβήτηση της πολιτικής των ευρωπαϊκών αρχουσών τάξεων και θεσμών.

Για πρώτη φορά, τα προγράμματα κοινωνικής ύφεσης που επιβάλλονται εδώ και τέσσερα χρόνια στις ευρωπαϊκές εργατικές τάξεις καταδικάζονται εκλογικά φέρνοντας στην κυβέρνηση ένα κόμμα που, παρά τις αντιφατικές του δηλώσεις, επικέντρωσε το ουσιαστικό μέρος της καμπάνιας του στην απόρριψη των προγραμμάτων αυτών και μάλιστα σε μια χώρα που, στην Ευρώπη, έχει υποστεί, την πιο βάναυση κοινωνική επίθεση, με τα μνημόνια που επέβαλαν η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το ΔΝΤ.

Έτσι, η έλευση της κυβέρνησης αυτής αποτέλεσε σημάδι ελπίδας για όλους όσους, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, υφίστανται τις ίδιες αυτές πολιτικές, καθώς και για τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που προσπαθούν να χαράξουν το δρόμο της αντίστασης στις πολιτικές λιτότητας.

Την επαύριο των εκλογών, η κυβέρνηση Τσίπρα ανήγγειλε ότι θα εφαρμόσει μια σειρά μέτρα σε ρήξη με τις δεσμεύσεις του Σαμαρά.

Οι δηλώσεις αυτές προσκρούουν απευθείας στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της τρόικα. Ήδη από τις 4 Φεβρουαρίου, η ΚΤΕ ανήγγειλε ότι σταματάει την αναχρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, καθώςί δεν δέχεται πλέον τα ομόλογα του ελληνικού χρέους, και ταυτόχρονα υπήρξε ένα μαζικό κίνημα απόσυρσης ρευστών στην Ελλάδα. Η πίεση προς την κυβέρνηση Τσίπρα αυξάνει όλο και περισσότερο τις τελευταίες μέρες, κατά τις συνεδριάσεις του eurogroup, έτσι ώστε η Ελλάδα να αποδεχτεί και να κρατήσει το πλαίσιο του μνημονίου, πίεση που υποστηρίζεται από το σύνολο των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, τη δεξιά και τη σοσιαλδημοκρατία. Η σαφής και ομόφωνη θέλησή τους είναι να πνίξουν την ελληνική κυβέρνηση ελέγχοντας το τραπεζικό σύστημα.

Οι απαιτήσεις που προωθεί το eurogroup δείχνουν καθαρά ότι η ιδέα πως θα μπορούσε να αποκοπεί κανείς από τις πολιτικές λιτότητας χωρίς να έρθει σε σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση διαψεύδεται από τα γεγονότα.

Πέρα από τα λόγια, στις πρώτες συμφωνίες μεταξύ του eurogroup και της κυβέρνησης Τσίπρα, η κυβέρνηση δεσμεύεται να αποπληρώσει πλήρως και εγκαίρως τους πιστωτές. Αυτό αποτελεί υποχώρηση σε σχέση με τις δεσμεύσεις απέναντι στον ελληνικό λαό.

Μια μακροπρόθεσμη μάχη ξεκινάει. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δείχνουν, για μια ακόμα φορά, τη θέλησή τους να επιβάλλουν εξαιρετικά σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές που οδηγούν στην οικονομική και κοινωνική περιθωριοποίηση χωρών ολόκληρων. Κάθε δύναμη που φιλοδοξεί να αντικρούσει τις κυρίαρχες επιλογές στο χώρο της οικονομικής πολιτικής πρέπει να ετοιμαστεί για την ανάγκη να εκδιωχθεί ή να εγκαταλείψει το θεσμικό αυτό πλαίσιο. Η απόρριψη των μνημονίων και των δημοσιονομικών διαταγών της ΕΕ, η μη αποπληρωμή του μεγαλύτερου τμήματος του χρέους, είναι τα ζητήματα κλειδιά της σύγκρουσης. Στις ίδιες τις ελληνικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, μέσα από ένα πλαίσιο πλατιάς δημοκρατικής συζήτησης, εναπόκειται να επιλέξουν τις μεθόδους που κρίνουν ως τις καταλληλότερες για να διεξάγουν μια τέτοια πολιτική ενάντια στην τρόικα, οικοδομώντας τον καλύτερο δυνατό συσχετισμό δυνάμεων μέσα στον ελληνικό πληθυσμό και απευθυνόμενες και στους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς, που είναι και αυτοί θύματα των προγραμμάτων λιτότητας. Η πολιτική αυτή δεν θα μπορούσε να ισχυροποιηθεί χωρίς μια πολιτική που να ακυρώσει όλες τις αντικοινωνικές επιθέσεις που επιβλήθηκαν στον ελληνικό λαό εδώ και τέσσερα χρόνια στο χώρο των μισθών, της υγείας, της νομοθεσίας για την εργασία και τη στέγη. Ένας τέτοιος προσανατολισμός επιβάλλει να ληφθούν αντικαπιταλιστικά μέτρα, ανάμειξης στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, εθνικοποίησης των τραπεζών και ορισμένων κρίσιμων τομέων της οικονομίας, αναδιοργάνωσης της οικονομίας για να ικανοποιηθούν οι στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες.

Για να επιβληθούν οι λύσεις αυτές, η κοινωνική κινητοποίηση, ο έλεγχος των εργαζομένων στις δικές τους υποθέσεις είναι αναγκαία.

Μια κρίσιμη μάχη ξεκινάει στην Ελλάδα, αλλά αφορά και όλους τους λαούς της Ευρώπης. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να μείνει απομονωμένος. Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης διατείνονται ότι είναι, στο όνομα των δικών τους λαών, που εκφράζουν τη θέλησή τους να πνίξουν τον ελληνικό λαό.

Αποτελεί άμεση αναγκαιότητα να οικοδομηθεί μια μαζική αλληλεγγύη προς τον ελληνικό λαό, το πολιτικό και κοινωνικό του εργατικό κίνημα, να οικοδομηθεί ένας ευρωπαϊκός συσχετισμός δυνάμεων για το ποιός θα επιβάλει το τί θα γίνει στην Ελλάδα, με την κινητοποίηση των μεγάλων δυνάμεων του εργατικού κινήματος σε όλη την Ευρώπη. Πρέπει να εμποδίσουμε τις κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης να συνεχίσουν να επιβάλουν τις διαταγές τους, να τους αρνηθούμε κάθε ανάμειξη, κάθε εκβιασμό με βάση την αποπληρωμή του χρέους. Στους λαούς εναπόκειται να αποφασίζουν για τις δικές τους υποθέσεις. Πρέπει, μαζί με τις συλλογικότητες, το συνδικαλιστικό κίνημα και όλες τις οργανώσεις, να οικοδομηθεί, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, ένας τοίχος αλληλεγγύης με τον ελληνικό λαό, ενάντια στις πολιτικές της τρόικα. Αυτό είναι το καθήκον που αναλαμβάνουν οι αγωνιστές της Διεθνούς μας κατά τις ερχόμενες ημέρες και εβδομάδες.

Διεθνής Επιτροπή της 4ης Διεθνούς

24/2/2015

[Η παρούσα απόφαση υιοθετήθηκε με πολύ μεγάλη πλειοψηφία από τη Διεθνή Επιτροπή της 4ης Διεθνούς στις 24 Φεβρουαρίου 2015.]