Αργεντινή: Η απεργία κλονίζει την ακροδεξιά του Μιλέι
Η πρώτη γενική απεργία κατά της υπερφιλελεύθερης και αντιδραστικής κυβέρνησης του Χαβιέρ Μιλέι πραγματοποιήθηκε στην Αργεντινή στις 24 Ιανουαρίου. Οργανωμένη μόλις ένα μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, η ημέρα αυτή των απεργιών και των κινητοποιήσεων ήταν έκφραση της σθεναρής αντίθεσης του εργατικού κινήματος στις πρώτες αντιμεταρρυθμίσεις των εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων που εγγυάται ώς τώρα το Σύνταγμα της χώρας.
Τα πρώτα μέτρα του Μίλεϊ περιλαμβάνουν την υποτίμηση του νομίσματος κατά περισσότερο από 100%, την αύξηση των φόρων και την απελευθέρωση πολλών αγορών (κυρίως των ακινήτων), που έχουν ήδη οδηγήσει σε αύξηση των τιμών κατά περισσότερο από 40% και σε πληθωρισμό που δεν πέφτει κάτω από 25% το μήνα. Τα μέτρα αυτά έχουν ήδη πλήξει σκληρά τους εργαζόμενους (το 40% των οποίων εργάζεται στον άτυπο τομέα) και τις μεσαίες τάξεις.
Οι ιδιωτικοποιήσεις και η συντριβή των εργατικών τάξεων
Με ένα Διάταγμα Επείγουσας Αναγκαιότητας (DNU, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το αργεντίνικο αντίστοιχο του 49.3 της Γαλλίας) και έναν νόμο "omnibus" (ένα πακέτο νόμων), η κυβέρνηση επιδιώκει να παρακάμψει εκατοντάδες νόμους που, μέχρι τώρα, ρύθμιζαν τις εργασιακές σχέσεις, το δικαίωμα στην απεργία, την έκφραση και τη διαδήλωση, καθώς και τη συγκέντρωση της ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης, των επιχειρήσεων και της γης.
Η κυβέρνηση επιδιώκει επίσης να ενισχύσει και να επεκτείνει τις εξουσίες της, με σχεδόν δικτατορικό τρόπο, προκειμένου να λύσει τα χέρια της στην εφαρμογή του προγράμματός της για λιτότητα, το οποίο έχει δραματικές συνέπειες για τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας των εργαζόμενων τάξεων.
Το πρόγραμμα προβλέπει την ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο, μεταξύ των οποίων η εθνική εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου YPF, οι πυρηνικοί σταθμοί παραγωγής ενέργειας (υπάρχουν τρεις στη χώρα) και περισσότερες από 40 επιχειρήσεις στους στρατηγικούς τομείς της χώρας (αεροπλοΐα, έρευνα, ενέργεια, μεταφορές, επικοινωνίες κ.λπ.).
Μια κινητοποίηση που θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει το σχέδιο Μιλέι
Το απεργιακό κίνημα, που ξεκίνησε από συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις -piqueteros, οργανώσεις από εργατικές γειτονιές, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την πολιτική αριστερά, το κόμμα του περονιστικού μετώπου "Union por la Patria" (Ένωση για την Πατρίδα)- είναι μια μορφή πίεσης για να εξασφαλιστεί ότι το Εθνικό Κογκρέσο (Εθνοσυνέλευση) θα αρνηθεί να εγκρίνει το διάταγμα και τη δέσμη νόμων.
Τη στιγμή αυτή, δεν ξέρουμε πόσοι άνθρωποι συμμετείχαν στην απεργία, αλλά γνωρίζουμε ότι είχε σημαντικές επιπτώσεις στις μεταφορές, τα νοσοκομεία, τις δημόσιες υπηρεσίες και την εναέρια κυκλοφορία. Παρόλο που υποστηρίχθηκε σθεναρά από πολλούς τομείς, ωστόσο η απεργία δεν ήταν τόσο συντριπτική όσο αναμενόταν.
Οι διαδηλώσεις, από την άλλη πλευρά, έδωσαν το ρυθμό του κινήματος, με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλη τη χώρα, με τον μεγαλύτερο αριθμό να συγκεντρώνεται στην πρωτεύουσα, όπου το σύνθημα "Η Αργεντινή δεν πωλείται" ακούστηκε μπροστά από το Μέγαρο του Κογκρέσου. Τα συνθήματα αυτά βρήκαν ευρεία απήχηση στις ομιλίες και τα συνθήματα των διαδηλωτών, οι οποίοι κάλεσαν τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους να ψηφίσουν κατά του "la ley motosierra" (του “νόμου - αλυσοπρίονο”, αντιστροφή του συμβόλου που χρησιμοποίησε ο υπερφιλελεύθερος υποψήφιος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας).
Η παρουσία των "Madres de Plaza de Mayo" (οι μητέρες εκείνων που εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας), σύμβολο της αντίστασης, έδωσε στη διαδήλωση μια ισχυρή συμβολική φόρτιση.
Συνέχιση της οικοδόμησης συσχετισμού δύναμης
Μετά από αυτή την κρίσιμη επίδειξη δύναμης των αριθμών, αρκετοί δικαστές κήρυξαν αντισυνταγματικά ορισμένα άρθρα του νόμου, ιδίως εκείνα που θίγουν άμεσα τα εργασιακά δικαιώματα. Ακύρωσαν επίσης την προτεινόμενη αύξηση των εισιτηρίων των μέσων μεταφοράς, γεγονός που οδήγησε επίσης στην αναβολή του νόμου για μια εβδομάδα, ώστε να μπορέσει η κυβέρνηση να εξασφαλίσει μια, αβέβαιη πλέον, πλειοψηφία. Την ίδια στιγμή, η "ήπια" αντιπολίτευση (συμπεριλαμβανομένων ορισμένων περονιστών βουλευτών) ετοιμάζεται να ψηφίσει έναν νόμο που απορρίπτεται από τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού.
Ο συσχετισμός δύναμης έχει διαμορφωθεί, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε να πιέζουμε για να γείρει η πλάστιγγα αποφασιστικά υπέρ της εργατικής τάξης.
Μετάφραση: ΤΠΤ-“4”