Η Αλγερία γνωρίζει μια λαϊκή εξέγερση πρωτόγνωρη μετά από αυτήν της εθνικής ανεξαρτησίας. Από τις 22 Φλεβάρη 2019, μετά από καλέσματα μέσω διαδικτύου, τεράστιες συγκεντρώσεις οργανώνονται σε όλες τις πόλεις, με μαζική παρουσία γυναικών, και ακολουθούνται από εργαζόμενους και φοιτητική νεολαία.
Ο καταλύτης αυτού του ισχυρού λαϊκού θυμού ήταν το πείσμα της εξουσίας να διατηρήσει τον Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα στην προεδρεία της χώρας για 5η φορά, τη στιγμή που πέρασε 20 χρόνια στο πόστο αυτό με διαδοχικές τροποποιήσεις του Συντάγματος που επέκτειναν τις εξουσίες του. Ο λαός αισθάνθηκε βαθιά ως περιφρόνηση της εξουσίας τη θέληση να επιβάλει έναν γέρο και πολύ άρρωστο ως διορισμένο πρόεδρο, με τη μετάθεση στην πραγματικότητα των εξουσιών του σε ένα παρασκηνιακό κονκλάβιο. Η περιφρόνηση αυτή οδήγησε στην έκρηξη ενός θυμού που έχει συσσωρευτεί επί δεκαετίες κατά της πολιτικής καταλήστευσης του εθνικού πλούτου, διάλυσης του δημόσιου τομέα, επιδείνωσης του εγχώριου δημόσιου χρέους και αυξημένης καταστολής των δημοκρατικών ελευθεριών.
Η λαϊκή πάλη μεγαλώνει και προσελκύει νέα στρώματα διαδηλωτών που ενώνονται γύρο από το στόχο να υποχρεωθεί ο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα να εγκαταλείψει την εξουσία στο τέλος της θητείας του στις 28 Απριλίου 2019 και να μην είναι οι υποστηρικτές του και οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι αυτοί που θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας.
Η άρχουσα κλίκα επιχειρεί ώς τώρα να μείνει ακλόνητη απέναντι στη λαϊκή εξέγερση και να κερδίσει χρόνο με ελιγμούς, για να αποφύγει την πτώση της. Αφού κατάφερε να επιβάλει την υποψηφιότητα του απερχόμενου προέδρου, αποφάσισε να ακυρώσει την προεδρική εκλογή και να παρατείνει τη θητεία του Μπουτεφλίκα, παραβιάζοντας το Σύνταγμα που έχει τροποποιήσει όπως το ήθελε, ελπίζοντας να παραπλανήσει τους διαδηλωτές. Και μάλιστα άρχισε να εκτελεί το πλάνο της, παρουσιάζοντάς το ως οδικό χάρτη για μια “νέα Δημοκρατία” οικοδομημένη από τον απερχόμενο πρόεδρο.
Η λαϊκή απάντηση εκφράστηκε στις 16 Μαρτίου 2019 με την πιο μεγάλη διαδήλωση, που συγκέντρωσε εκατομμύρια Αλγερίνους, άντρες και γυναίκες, σε όλες τις περιοχές, ζητώντας να απορριφθεί η διατήρηση του προέδρου Μπουτεφλίκα μετά το τέλος της θητείας του καθώς και της κλίκας από πίσω του.
Αυτή η ομάδα της εξουσίας θα αντιταχθεί στις προσπάθειες ανατροπής της και θα προσφύγει σε όλες τις δυνατές λύσεις για να ξεφύγει από τη λαϊκή κατακραυγή:
- είτε αποσυρόμενη προσωρινά, για να ξαναπάρει τον έλεγχο στους Αλγερίνους,
- είτε καταφεύγοντας σε συμφωνία με τα κόμματα της φιλελεύθερης αντιπολίτευσης, για να τα εμπλέξει στη διακυβέρνηση, με αντάλλαγμα την εξασφάλιση εγγυήσεων για τα συμφέροντα της διεφθαρμένης αυτής κλίκας,
- είτε με την άμεση εμπλοκή του στρατού, που θα την δικαιολογούσαν με τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα ή με το νομικό κενό που θα δημιουργούσε η λήξη της θητείας του Μπουτεφλίκα χωρίς διοργάνωση εκλογών,
- είτε προσκαλώντας κάποια προσωπικότητα με κάποιο κύρος για να παίξει το ρόλο του καθησυχασμού του λαϊκού θυμού μεταβατικά.
Όλες αυτές οι επιλογές αποτελούν μεγάλη προδοσία των λαϊκών διεκδικήσεων.
Ο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα τελείωσε την 4η προεδρική του θητεία και οδήγησε την Αλγερία στο χείλος μιας οικονομικής κρίσης. Τα νομισματικά αποθέματα συρρικνώνονται με πρωτόγνωρη ταχύτητα και θα μπορούσαν να εξαντληθούν τα επόμενα χρόνια. Το δημοσιονομικό έλλειμμα επιδεινώντεται σοβαρά και η υπερβολική προσφυγή στη δημιουργία χρήματος θα προκαλέσει πληθωρισμό και κατάρρευση του νομίσματος, το οποίο θα μεταφραστεί σε κατάρρευση της αγοραστικής δύναμης. Η εξουσία θέλει ακόμα να κρατήσει την υλική της βάση αφήνοντας την οικονομία επικεντρωμένει αποκλειστικά στην εξαγωγή υδρογονανθράκων και προϊόντων πετρελαίου και στην εισαγωγή των κύριων αγαθών εξοπλισμού και κατανάλωσης. Συνεχίζει να επωφελείται από την πετρελαϊκή πρόσοδο, τη γενικευμένη διαφθορά και το μονοπώλιο στις άδειες εισαγωγής.
Οι ιμπεριαλιστικοί θεσμοί χρησιμοποιούν το βάρος τους, για να επωφεληθούν από τη σημερινή κατάσταση και να αναγκάσουν την Αλγερία να εφαρμόσει γρήγορα και πλήρως νεοφιλελεύθερα μέτρα, όπως το άνοιγμα της αγοράς στο ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο, την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων υπηρεσιών, την απελευθέρωση του τομέα της ενέργειας, την κατάργηση των δημοσίων επιδοτήσεων στη κατανάλωση των μαζών και τη μείωση της δημόσιας απασχόλησης. Το νεοφιλελεύθερο δόγμα συγκλίνει με το σχέδιο της φιλελεύθερης αστικής τάξης, που αντιτίθεται και αυτή στην άρχουσα κλίκα του Μπουτεφλίκα για τους ρυθμούς αυτής της φιλελευθεροποίησης. Η εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων αυτών πολιτικών θα αποτελούσε βαθιά οπισθοχώρηση για τους εργαζόμενους και τις λαϊκές τάξεις της Αλγερίας, καθώς και κλοπή των θυσιών τους. Εξού και η ευθύνη των σοσιαλιστών αγωνιστών να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους στη βάση ενός προγράμματος διεκδικήσεων με προοπτική την ταξική ανεξαρτησία που θα συνοδεύσει την κινητοποίηση και την οργάνωση της εργατικής τάξη,ς της νεολαίας και των γυναικών, για μια κυρίαρχη συντακτική εθνοσυνέλευση που θα εξασφαλίσει ριζοσπαστικό δημοκρατικό καθεστώς και μια ανεξάρτητη οικονομία που να ικανοποιεί τις θεμελιώδεις ανάγκες του πληθυσμού, με βάση τη συλλογική ιδιοκτησία και των έλεγχο των από τα κάτω.
Οι νέοι και τα λαϊκά στρώματα παίζουν σημαντικό ρόλο στο σημερινό λαϊκό αγώνα, όπως και οι εργαζόμενοι(-νες), ιδιαίτερα οι υπάλληλοι του δημόσιου τομέα. Ωστόσο, η παρέμβαση των εργαζομένων σε προοπτική ταξικής ανεξαρτησίας και με κρίσιμη οικονομική ισχύ προϋποθέτει την ένταξη και την κινητοποίηση των μισθωτών από στρατηγικούς τομείς, όπως τα πετροχημικά, τα λιμάνια, οι τράπεζες, οι συγκοινωνίες και η επιμελητεία. Αυτό θα άλλαζε βαθιά το συσχετισμό δυνάμεων και θα έπνιγε την άρχουσα κλίκα και, πιο σημαντικό ακόμα, θα αποτελούσε την εγγύηση για τον αλγερινό λαό ότι θα μπορούσε ο ίδιος να καθορίσει το πολιτικό και οικονομικό μέλλον της χώρας.
Η 4η Διεθνής εκφράζει όλη της την αλληλεγγύη στους αγώνες που διεξάγει ο αλγερινός λαός, για να ρίξει ένα καθεστώς διχτατορίας, διαφθοράς και παρωχημένης εξάρτησης, και υποστηρίζει το δικαίωμά του σε λαϊκή κυριαρχία μέσα από επικυρίαρχη Συντακτική Εθνοσυνέλευση.
Καταδικάζουμε την υποστήριξη των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων προς το καθεστώς στην εξουσία και τις παρεμβάσεις τους σε μια υπόθεση που αφορά αποκλειστικά τον αλγερίνικο λαό. Ελπίζουμε ότι η δυναμική της πάλης που διαφαίνεται στο Μαρόκο και στην Τυνησία, οι οποίες επίσης υφίστανται μια κατάσταση πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, θα σημάνει την αρχή μιας νίκης των λαϊκών επαναστάσεων, η οποία θα αναζωογονήσει τη δόξα των επαναστάσεων εθνικής απελευθέρωσης των οποίων η επανάσταση στην Αλγερία υπήρξε σύμβολο στην πάλη κατά του ιμπεριαλισμού σε διεθνές επίπεδο.
Καλούμε όλους τους σοσιαλιστές και τους δημοκράτες στον κόσμο να υποστηρίξουν τον αλγερινό λαό στην πάλη του και να ετοιμάσουν το καθήκον της διεθνούς αλληλεγγύης απέναντι στην εξέλιξη ενός μεγάλου αγώνα που βρίσκεται ακόμα στις αρχές του.
- Ζήτω η πάλη του αλγερινού λαού για τη λαϊκή του επικυριαρχία!
- Κάτω η διχτατορία της διαφθοράς και της αρχαϊκής εξάρτησης, για μια κυρίαρχη Συντακτική Εθνοσυνέλευση!
- Για τη διεθνή αλληλεγγύη με την πάλη του αλγερινού λαού!
Εκτελεστικό Γραφείο της 4ης Διεθνούς
27 Μαρτίου 2019