Αλγερία: Ζήτω το λαϊκό Χιράκ! Ο αγώνας συνεχίζει!
Πριν 2 χρόνια, μια εβδομάδα μετά από τη μεγάλη διαδήλωση της Χεράτα, ο αλγερίνικος λαός εντάχθηκε σιγά-σιγά, βδομάδα με τη βδομάδα, στη μεγάλη του πλειοψηφία, από τις 22 Φεβρουαρίου 2019 και μετά, στην εθνική εξέγερση κατά της 5ης θητείας του αυταρχικού Μπουτεφλίκα, για να επιβάλει το σεβασμό των δημοκρατικών ελευθεριών και την επικύρωση της λαϊκής κυριαρχίας.
Αλλά στην ουσία, όπως το μαρτυρούν τα πολιτικά συνθήματα και η κοινωνική σύνθεση των εκατομμυρίων διαδηλωτών, ήταν ταυτόχρονα και μια πρωτόγνωρη, από την έκτασή της, εξέγερση κατά της επισφάλειας και των κοινωνικών ανισοτήτων, κατά της ανεργίας και της εξαθλίωσης, κατά της ληστρικής ολιγαρχίας και της διαφθοράς, κατά της υποταγής της οικονομίας μας και του εθνικού μας πλούτου στα συμφέροντα της ιδιωτικής εργοδοσίας και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Με άλλα λόγια, είναι μια εξέγερση κατά της καταστροφής που επέφεραν δεκαετίες φιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών, που αποδιάρθρωσαν την εθνική μας οικονομία, επιδείνωσαν την εξάρτησή μας από τις εισαγωγές και έκλεισαν τους ορίζοντες οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής προόδου στη χώρα μας. Αυτό είναι εξάλλου και το προφανές νόημα των πιο δημοφιλών ριζοσπαστικών συνθημάτων του Χιράκ [=Αγώνα], όπως τα « Yatna7aw Ga3 ! » και « K’litou El Blad Ya Essrakine ! », που εκφράζουν την απόρριψη χωρίς περιστροφές όλου του συστήματος και των στρωμάτων του και που συμπυκνώνουν αντικειμενικά την κοινωνική φύση και την επαναστατική δυναμική του Χιράκ μας.
Ασφαλώς η εμφάνιση της πανδημίας του Covid-19 σταμάτησε τις λαϊκές διαδηλώσεις που κρατούσαν επί έναν χρόνο σε πολλές πόλεις της χώρας, και ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα. Αλλά, και πιο πριν, υπήρξαν σημάδια κούρασης για το Χιράκ. Χωρίς σαφές πολιτικό σχέδιο, που να το έχει επεξεργαστεί δημοκρατικά η βάση, και χωρίς αυτο-οργάνωση, το Χιράκ μας γνώρισε μια εξασθένιση από την καταστολή και από το φίμωμα των δημοκρατικών μας ελευθεριών. Πράγματι, ήδη από τους πρώτους μήνες της εξέγερσής μας, κυρίως μετά τη θετική επιρροή που είχε η μερική γενική απεργία του Μαρτίου 2019, η οποία άλλωστε ανάγκασε και τον Μπουτεφλίκα και τη συμμορία του να υποχωρήσουν, χρειαζόταν η ενίσχυση της στρατηγικής σύγκλισης με τις εργατικές απεργίες και αγώνες και με τις κοινωνικές διεκδικήσεις της νεολαίας και των απόκληρων. Αυτό θα μας είχε δώσει τη δυνατότητα να κρατηθεί ο συσχετισμός δυνάμεων υπέρ μας, με την προσφυγή στη γενική απεργία και στη μαζική και συνεχή κινητοποίηση των εργαζομένων και όλων των καταπιεσμένων. Έπρεπε επίσης να δημιουργηθούν και δομές δημοκρατικής και μεικτής αυτοοργάνωσης στη βάση, για να συντονιστούν οι δράσεις μας, να εμποδιστεί κάθε οπορτουνιστικός εγκολπισμός του κινήματος και να οργανωθεί η απαραίτητη δημοκρατική συζήτηση μέσα στο λαό. Αυτό θα μας είχε επιτρέψει να αντισταθούμε καλύτερα στην καταστολή και να εμποδίσουμε τα μαγειρέματα για τη συνέχεια του καθεστώτος και θα μας είχε επίσης επιτρέψει να διατυπώσουμε και να υιοθετήσουμε σε λαϊκό επίπεδο ένα εναλλακτικό επαναστατικό πολιτικό σχέδιο που θα συμπύκνωνε όλες τις κοινωνικές και δημοκρατικές επιθυμίες.
Οι αδυναμίες αυτές του Χιράκ διευκόλυναν, τουλάχιστον μετά τις αποτυχημένες προεδρικές εκλογές του Ιούλη 2019, την επιτάχυνση μιας διαδικασίας παλινόρθωσης του καθεστώτος, που εξασφαλίστηκε κυρίως από την επάνοδο του στρατού στο επίκεντρο της πολιτικής λήψης των αποφάσεων στο εσωτερικό της εξουσίας. Παρά το ασήμαντο ποσοστό συμμετοχής στις προεδρικές εκλογές της 12ης Δεκεμβρίου 2019, η de facto εξουσία που προήλθε από αυτές ενίσχυσε τη συνέχεια του συστήματος. Η προκήρυξη νέου συντάγματος, παρά το φιάσκο του δημοψηφίσματος της 1ης Νοεμβρίου 2020, όπως και οι αναγγελίες που έκανε ο Τεμπούν σε σχέση με τη διοργάνωση πρώιμων βουλευτικών εκλογών κατά τους επόμενους μήνες, αποτελούν τμήμα της ίδιας αυτής στρατηγικής για επανανομιμοποίηση της εξουσίας με στόχο να εξασφαλιστεί η συνέχεια του ολιχαρχικού και φιλελεύθερου, αντιδημοκρατικού και αντικοινωνικού, καθεστώτος, με ένα ανανεωμένο θεσμικό ντύμα.
Ο Τεμπούν μόνο συνέχεια του καθεστώτος μπορεί να προσφέρει!
Όπως το μαρτυράει και ο τελευταίος του λόγος, εκτός από την ατελή απελευθέρωση ορισμένων πολιτικών φυλακισμένων του Χιράκ, χάρη στην κινητοποίηση και την αλληλεγγύη όλων, ο Τεμπούν δεν είχε τίποτα να πει και τίποτα να προσφέρει, στο πλαίσιο αυτό της πανδημίας, στους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και εργαζόμενες της Αλγερίας, που έχασαν τις δουλειές τους. Δεν είχε τίποτα να πει και τίποτα να προσφέρει ούτε και προς τους πολίτες που ζουν μια ιστορική και πρωτόγνωρη πτώση της αγοραστικής τους δύναμης, εξαιτίας του πληθωρισμού και μιας πολιτικής σχεδόν διαρκών υποτιμήσεων του διναρίου. Και ακόμα δεν είχε και τίποτα να πει στους νέους που είναι άνεργοι και σε απελπισία. Ακόμα χειρότερα, ο Τεμπούν επιδόθηκε σε ένα είδος αυτοεξύμνησης για την άθλια και υβριστική αύξηση των 2.000 διναρίων του SNMG, που χορηγήθηκε το 2020, τη στιγμή που αυτό απλώς κρατάει το μέσο μισθό στην Αλγερία στο πλέον χαμηλότερο επίπεδο στην Μεσόγειο. Ούτε και είχε κάτι να πει στους εκατοντάδες χιλιάδες απεργούς που δεν πληρώνονται ούτε καν τους μικρούς τους μισθούς επί πολλούς μήνες, ή για τους εργαζόμενους που αγωνίζονται για τη διατήρηση των επιχειρήσεών τους οι οποίες πνίγονται από τις τράπεζες και που κινδυνεύουν να κλείσουν, και ούτε ακόμα και για αυτούς που αγωνίζονται για να υπερασπιστούν τις συνδικαλιστικές τους ελευθερίες που ανοιχτά αμφισβητούνται από τους ολιγάρχες και τους ιδιώτες επιχειρηματίες.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, το Σοσιαλιστικό Κόμμα των Εργαζομένων (PST) καλεί, σε αυτή τη δεύτερη επέτειο του Χιράκ μας, στην πιο πλατιά κινητοποίηση, στη συμμετοχή στις διαδηλώσεις και στις λαϊκές συγκεντρώσεις.
Για το λόγο αυτόν, το PST καλεί κατά προτεραιότητα στην άμεση απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων και των κρατουμένων για τη γνώμη τους καθώς και για την άρση όλων των εμποδίων στην πραγματική άσκηση των ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, ιδιαίτερα για τις ελευθερίες έκφρασης, συνάθροισης, οργάνωσης, διαδήλωσης, καθώς και για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και το δικαίωμα απεργίας. Για την προοπτική αυτήν, το PST ενθαρρύνει και συμμετέχει σε όλες τις ενωτικές πρωτοβουλίες που επιτρέπουν την ανάδυση επιμέρους μετώπου των δημοκρατικών δυνάμεων.
Έτσι, το PST θεωρεί ότι είναι επιτακτικό, για την επιβίωση και την ενίσχυση του λαϊκού μας Χιράκ, να συνδεθούν οι αγώνες και οι κοινωνικές και οικονομικές διεκδικήσεις των εργαζομένων, των ανέργων και όλων των απόκληρων που, παρά την πανδημία και την καταστολή, κράτησαν ζωντανό και μάχιμο το Χιράκ. Γιατί η λαϊκή κυριαρχία δεν θα έχει το πλήρες της νόημα παρά μόνο αν ασκείται στις οικονομικές και κοινωνικές επιλογές για τη χώρα μας, όπως τις θέλουν και τις χρειάζονται η πλειονότητα του λαού μας και όχι υπέρ μιας απειροελάχιστης μειονότητας ολιγαρχών, ιδιωτικών εργοδοτών και πολυεθνικών.
Επίσης, το PST ανανεώνει το κάλεσμά του, με την ευκαιρία αυτής της δεύτερης επετείου του Χιράκ μας, για να οικοδομηθεί η αναγκαία και στρατηγική λαϊκή αυτοοργάνωση στη βάση. Πρέπει να δημιουργήσουμε παντού, στις πόλεις και στην επαρχία, στις συνοικίες και στα χωριά, στους χώρους εργασίας και μελέτης και σε όλους τους άλλους κοινωνικούς χώρους τους πυρήνες της λαϊκής, δημοκρατικής και αυτόνομης αυτοοργάνωσης. Είναι μόνο αναπτύσσοντας τα πλαίσια αυτά αυτοοργάνωσης στη βάση (επιτροπές, συλλογικότητες, δίκτυα, κλπ.) και συντονίζοντάς τες σε τοπικό και σε εθνικό επίπεδο που το Χιράκ μας θα αντισταθεί στην καταστολή και στις προσπάθειες ιδιοποίησής του, από τη μια, και θα μπορέσει να οργανώσει, από την άλλη, το δημοκρατικό διάλογο που θα επιτρέψει στο λαό να συμμετάσχει άμεσα και χωρίς εμπόδια ή κηδεμόνες στην επεξεργασία και την υιοθέτηση του εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου που αντιστοιχεί στις διεκδικήσεις του και στις δημοκρατικές και κοινωνικές του βουλήσεις.
Τέλος, για το PST η πραγματοποίηση όλων αυτών των προϋποθέσεων, δηλαδή η σύνδεση με τους κοινωνικούς αγώνες και με την αυτοοργάνωση στη βάση, θα βοηθήσουν στην κρυστάλλωση μιας πλατιάς “Αντιφιλελεύθερης και Αντιιμπεριαλιστικής Δημοκρατικής Σύγκλισης” που είναι αναγκαία για την οικοδόμηση του συσχετισμού δύναμης υπέρ των εργαζομένων, των νέων, των γυναικών, των μικρών αγροτών και όλων των καταπιεσμένων, στη μάχη για την εκλογή μιας Κυρίαρχης Συνταγματικής Εθνοσυνέλευσης που να αντιπροσωπεύει πραγματικά τα συμφέροντα των λαϊκών μαζών. Σε αυτή τη Συνέλευση, που να έχει εκλεγεί με τις πιο δημοκρατικά δυνατόν συνθήκες, με ισότητα ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, χωρίς εμπόδια και ανάμειξη των δυνάμεων του χρήματος, θα ανατεθεί το καθήκον να επεξεργαστεί το νέο μας δημοκρατικό και κοινωνικό Σύνταγμα που θα παρουσιαστεί στη λαϊκή ψήφο.
Ζήτω το λαϊκό Χιράκ! Ο αγώνας συνεχίζεται!
Εθνική Γραμματεία του PST
Αλγέρι, 20 Φεβρουαρίου 2021