Από τις 16 Σεπτεμβρίου, το Ιράν έχει βυθιστεί σε μια θύελλα γενικευμένων διαμαρτυριών ενάντια στην πολιτική της άρχουσας κλίκας. Αυτές ξεκίνησαν με τη βίαιη δολοφονία μιας νεαρής γυναίκας, της Ζίνα (Μάσα) Αμίνι, που χτυπήθηκε ώς θανάτου από την « αστυνομία των ηθών ». Η διάρκεια και η έκταση των διαδηλώσεων σε όλες τις περιοχές της χώρας και από σχεδόν όλα τα στρώματα του πληθυσμού δείχνουν μια βαθιά δυσαρέσκεια και θυμό, που πάνε πολύ πιο πέρα από την απόρριψη του βαθιά περιοριστικού ενδυματολογικού κώδικα του καθεστώτος για τις γυναίκες. Οι αιτίες τους βρίσκονται και σε μία κοινωνική κατάσταση που επιδεινώνεται εδώ και χρόνια για πλατιά κομμάτια του πληθυσμού καθώς και στη μαζική καταστολή.
Αντίθετα από τις προηγούμενες ταραχές, όπως η εξέγερση κατά της εκλογικής νοθείας (2009) ή οι διαμαρτυρίες κατά των αυξήσεων των τιμών των καυσίμων (2019), το σύνθημα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή είναι « Κάτω η ισλαμική Δημοκρατία ! ». Μετά από ένα μήνα διαδηλώσεων, το κίνημα εξακολουθεί να είναι εξίσου ισχυρό και να επεκτείνεται.
Σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες, η κοινωνική εξαθλίωση του πληθυσμού είναι ακόμα μεγαλύτερη σήμερα. Πάνω από το ήμισι του πληθυσμού ζει κάτω από το επίπεδο επιβίωσης και δεν επιβιώνει παρά εξαιρετικά δύσκολα. Οι υπηρεσίες υγείας έχουν γίνει ακόμα πιο ανεπαρκείς και απ’ό,τι ήταν προηγουμένως. Οι οικολογικές ζημιές είναι τεράστιες, με σοβαρές ελλείψεις νερού, με την ερημοποίηση περιοχών και την αποψίλωση δασών να επηρεάζουν ιδιαίτερα τον πληθυσμό της υπαίθρου και με υψηλά επίπεδα ρύπανσης του αέρα στις πόλεις.
Αυτό που είναι εντυπωσιακό και εθνουσιαστικό είναι ότι το κίνημα καθοδηγείατι από νέες γυναίκες, ακόμα και μαθήτριες. Πράγμα που τροφοδοτείται από την ιστορία των αγώνων και των κινημάτων των γυναικών στο Ιράν ήδη πριν από την επανάστση του 1979. Η λαϊκή στήριξη πηγάζει από ένα πλέον πλατιά διαδεδομένο μίσος για το καθεστώς και τη διεφθαρμένη θεοκρατική κλίκα που κυριαρχεί και εκμεταλλεύεται τη χώρα, πλουτίζοντας σε σημείο που έχουν γίνει δισεκατομμυριούχοι σε δολάρια.
Το ότι το κίνημα έχει διαρκέσει τόσο πολύ και σε τόσο μεγάλη κλίμακα, παρά την καταστολή, δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά από το θυμό που αισθάνονται κυρίως οι νέες γενιές. Πλατιά στρώματα φοιτητών και μαθητών ανιστέκονται στους περιορισμούς και κατεβαίνουν στο δρόμο για μια διαφορετική ζωή.
Η δεύτερη ιδιομορφία του σημερινού κινήματος διαμαρτυρίας είναι ότι ξεκίνησε από την πόλη της Ζίνα (Μάσα) Αμίνι στο Κουρδιστάν και επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα. Αυτός είναι και ο λόγος που το κούρδικο σύνθημα « Ζιν Ζιγιάν Αζανί » [=« Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία ! »], μεταφρασμένο στα πέρσικα ως « Ζαν Ζεντίγκι Αζαντί », έγινε το κύριο σύνθημα του κινήματος σήμερα. Στο Κουρδιστάν, η απόρριψη του θεοκρατικού καθεστώτος και η πάλη για την αυτοδιάθεση έχουν μακρυά παράδοση και εκφράζονται ισχυρά. Αυτό που είναι καινούργιο είναι η έκταση των διαδηλώσεων στο Μπαλουτσιστάν, όπου η κοινωνική καταπίεση και η μαζική φτώχεια είναι οι χειρότερες στη χώρα. Η καταστολή εκδηλώθηκε, για παράδειγμα, στις 7 Οκτωβρίου, όταν πάνω από 100 άτομα σκοτώθηκαν σε μια διαδήλωση στην πρωτεύουσα της επαρχίας, Ζαχένταν.
Δεν πρέπει να υποτιμηθεί ούτε ένα τρίτο χαρακτηριστικό : εδώ και πάνω από μία εβδομάδα, τα καλέσματα για πολιτική απεργία πολλαπλασιάζονται, πράγμα που δεν είχε γίνει τα τουλάχιστον τελευταία 35 χρόνια, μετά τη συντριβή των εργατικών συμβουλίων και των αριστερών οργανώσεων. Ένας πρώτος κλάδος της πετρελαϊκής βιομηχανίας στη νότια επαρχία του Κουζιστάν βρίσκεται ήδη σε απεργία εδώ και μια εβδομάδα, επαναφέροντας μνήμες του 1979, όταν η απεργία των εργατών των πετρελαίων υπήρξε ο προάγγελος μιας εθνικής γενικής απεργίας. Ωστόσο, οι ηγεσίες των κύριων ανεξάρτητων συνδικάτων βρίσκονται όλες, χωρίς εξαίρεση, στη φυλακή.
Μόνο ο ίδιος ο ιρανικός λαός μπορεί να καθορίσει το μέλλον του, με όλα τα δημοκρατικά δικαιώματα και την ισότητα των φύλων, με θρησκευτική ελευθερία και κοσμική κοινωνία, υπερασπιζόμενος τα δικαιώματα όλων των μειονοτήτων και εργαζόμενος για κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη.
Καλούμε έτσι:
-
Να επεκταθεί η διεθνής υποστήριξη από όλες τις προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις προς το κίνημα διαμαρτυρίας και εξέγερσης στο Ιράν ενάντια στη θρησκευτική διχτατορία, για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και για τη διάλυση της αστυνομίας και των πολιτοφυλακών που καταστέλλουν τις ατομικές ελευθερίες, ιδιαίτερα των γυναικών.
-
Για εκφράσεις της διεθνιστικής αλληλεγγύης, με μηνύματα από τα κινήματα γυναικών, συνδικάτων, φοιτητικών συλλογικοτήτων, κλπ., που να στηρίζουν πολιτικά και ηθικά το κίνημα. Ενθαρρύνουμε τα συνδικάτα να συζητήσουν συγκεκριμένες μορφές αλληλεγγύης. Τα πανεπιστήμια να ζητήσουν από τους συναδέλφους του να προστατέψουν τη ζωή και την ελευθερία των φοιτητών τους. Τα κινήματα γυναικών και φοιτητών να συνδεθούν με κινήματα στο Ιράν.
-
Για υποστήριξη σε δημόσιες διαδηλώσεις αλληλεγγύης με το κίνημα από προοδευτικές δυνάμεις των εξόριστων ιρανικών κοινοτήτων, και είναι κρίσιμο αυτό.
-
Για το δικαίωμα να έχουν ανθρωπιστικές βίζες, ιδιαίτερα οι γυναίκες, οι κοπέλες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που καταδιώκονται και που δραπετεύουν από την καταστολή στο Ιράν.
Γυναίκα, ζωή, ελευθερία !
Zan, Zendegui, Azadi !
Jin, Jiyan, Azadi !
Εκτελεστικό Γραφίο της 4ης Διεθνούς
18 Οκτωβρίου 2022
Μετάφραση ΤΠΤ - « 4 »