Ελλάδα: Κοινωνικός θυμός σε φόντο πολιτικής θύελλας

Μετά από 10 χρόνια μνημονίων, η σημερινή οικονομική κρίση πλήττει πιο σκληρά την Ελλάδα, ακόμα περισσότερο που η μόνη φροντίδα της υπερφιλελεύθερης κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι να ξεπουλήσει το δημόσιο στα ιδιωτικά συμφέροντα.

Η πολιτική Μητσοτάκη είναι το εύκολο χρήμα χωρίς μόνιμες θέσεις απασχόλησης (θερινός τουρισμός) όπως και οι αποφάσεις για το ενεργειακό χωρίς συνολικό σχέδιο: αυταρχική εγκατάσταση αιολικών πάρκων με μόνο στόχο να βγάλουν λεφτά τα φιλαράκια εργοδότες και με μόνο αποτέλεσμα μαζικές τοπικές κινητοποιήσεις, όπως στην Εύβοια την περασμένη εβδομάδα.

Συνολικά, η κατάσταση είναι τραγική για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού: πληθωρισμός ρεκόρ (12% τον Σεπτέμβρη), ιλιγγιώδεις αυξήσεις των τιμών ενέργειας και των βασικών προϊόντων, και όλα αυτά χωρίς καμία προοπτική αληθινής ανάκαμψης. Μεταξύ των 23 περιοχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου η ανεργία των νέων ξεπερνάει το 30% οι 6 είναι στην Ελλάδα, ενώ τρία από τα 10,7 εκατομμύρια των κατοίκων της βρίσκονται ταυτόχρονα σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού [ΕφΣυν]. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η σκηνοθεσία ενός “καλαθιού της νοικοκυράς” που έστησε ο ακροδεξιός υπουργός Γεωργιάδης μοιάζει τόσο γελοία όσο και μάταιη.

Ο κοινωνικός θυμός αυξάνει

Όπως το δείχνουν πολλές κινητοποιήσεις, ο θυμός μεγαλώνει απέναντι σε μια κυβέρνηση που εξυπηρετεί μόνο τους πλούσιους και βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μια λογική τόσο βίαιης καταστολής όσο και παρανοϊκού χαφιεδισμού: οι τηλεφωνικές παρακολουθήσεις του κύκλου Μητσοτάκη έχουν βάλει στο στόχαστρο όχι μόνο την αγωνιστική αριστερά και τους ρεφορμιστές ή κεντρώους πολιτικούς, αλλά ακόμα και την καρδιά της δεξιάς, εξού και η έκρηξη, την περασμένη εβδομάδα, ενός από τους πυλώνες του καθεστώτος, ενός από τους μεγαλοεφοπλιστές που κατέχει δύο από τις κύριες προπαγανδιστικές εφημερίδες που γλείφουν τον πρωθυπουργό!

Μια τέτοια κρίση της δεξιάς μπορεί να μην είναι μόνιμη, όμως εξασθενίζει την κυβέρνηση απέναντι στην πίεση του δρόμου. Και, πράγματι, η ΓΣΕΕ (ενιαία συνομοσπονδία του ιδιωτικού τομέα) και η ΑΔΕΔΥ (ενιαία ομοσπονδία του ιδιωτικού τομέα) αναγκάστηκαν να καλέσουν σε γενική απεργία στις 9 Νοεμβρίου, για να ζητήσουν πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων και κατάργηση των αντισυνδικαλιστικών νομοθεσιών. Η απεργία ήταν μαζική και οι διαδηλώσεις επίσης πολύ σημαντικές σε όλη τη χώρα: στην Αθήνα, η αστυνομία μίλησε για 20.000 διαδηλωτές, ενώ οι σύντροφοι του ΝΑΡ για 30.000: μεταξύ τους, οι 15.000 με το ΠΑΜΕ (συνδικαλιστικό ρεύμα του ΚΚΕ, με μαζικό αλλά και ρουτινιέρικο μπλοκ), πολύ δυναμικά μπλοκ των 10.000 από τα σωματεία βάσης, που στηρίζονται από τη ριζοσπαστική και επαναστατική αριστερά, 3.000 με 5.000 με τη ΓΣΕΕ, ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει κάπως ουσιαστικά στο δρόμο. Βέβαια, ως συνήθως, τα τρία αυτά μπλοκ αποφεύγουν το ένα το άλλο, κινδυνεύοντας να προσφέρουν ως μόνη εναλλακτική δυναμική απέναντι στη δεξιά μια μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ για μια “καλύτερη διαχείριση” της κρίσης του καπιταλισμού. Η οικοδόμηση, μέσα από τους αγώνες, ενός ενιαίου μετώπου για να καταστεί φερέγγυα η μόνη αληθινή εναλλακτική, δηλαδή η ρήξη με τη δολοφονική λογική της αγοράς, επείγει!

Αθήνα, 17/11/2022

Μετάφραση ΤΠΤ – “4”  από το πρωτότυπο στο site L’Anticapitaliste.