Αλληλεγγύη στο μαζικό κίνημα για τη δημοκρατία στην Κίνα!

Copyright

Date20221127 / Wikimedia commons

Οι υποστηρικτές της Τέταρτης Διεθνούς στην κινεζική διασπορά περιγράφουν τη σημασία του συνεχιζόμενου κινήματος διαμαρτυρίας στην Κίνα και τη στάση τους, σε αυτή τη διακήρυξη που εγκρίθηκε από το Γραφείο.

Μια πυρκαγιά σε ένα κτίριο κατοικιών στο Ουρουμτσί, η οποία προκάλεσε τον θάνατο πολλών ανθρώπων, κυρίως Ουιγούρων, πυροδότησε καταλυτικά το μεγαλύτερο μαζικό κίνημα στην Κίνα εδώ και δεκαετίες. Η πυρκαγιά ήταν αποτέλεσμα του εσφαλμένου καθεστώτος lockdown (λόγω πανδημίας) που εφαρμόζει η Κίνα, το οποίο στερεί εδώ και καιρό από πολλούς/ες σε ολόκληρη τη χώρα τη βασική ελευθερία μετακίνησης και άλλα ανθρώπινα δικαιώματα, ακόμη και την πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης. Αυτές οι δρακόντειες πολιτικές δεν είναι καινούργιες. Πολλές τοπικές διαμαρτυρίες έχουν εκδηλωθεί κατά του τρόπου με τον οποίο διεξάγονται τα lockdowns τα τελευταία δύο χρόνια. Πιο συγκεκριμένα, οι εργαζόμενοι της Foxconn στο Zhengzhou υπέστησαν συνθήκες καταναγκαστικής εργασίας καθώς το εργοστάσιο χρησιμοποιεί ένα σύστημα κλειστού κυκλώματος με το οποίο παγιδεύονται οι εργαζόμενους στο εργοτάξιο για να διατηρήσει την παραγωγή -μια κίνηση που εγκρίθηκε από το κινεζικό Κρατικό Συμβούλιο. Οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν μια διαμαρτυρία που αποτέλεσε σημαντικό προοίμιο για τις μαζικές κινητοποιήσεις, όπου βρέθηκαν αντιμέτωποι με την αστυνομική καταστολή που συντάχθηκε με τα εταιρικά συμφέροντα της Foxconn.

Μετά τις διαδηλώσεις της Τιενανμέν και τη σφαγή που ακολούθησε το 1989, η συνείδηση των μαζικών κινημάτων έχει υποχωρήσει, καθώς η Κίνα επιταχύνει τη στροφή της προς τον νεοφιλελευθερισμό. Ενώ οι τοπικές και άγριες κινητοποιήσεις ήταν ευρέως διαδεδομένες, υπήρξε μικρή επιτυχία στη δημιουργία ενός διατομεακού, ανεξάρτητου μαζικού κινήματος σε όλη την κοινωνία των πολιτών. Η καταστολή επιταχύνθηκε με την άνοδο του Σι Τζινπίνγκ στην εξουσία, βαθαίνοντας περαιτέρω τον αυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης της Κίνας. Η δυνατότητα μαζικών αγώνων περιορίστηκε ακόμη περισσότερο από τις διαιρέσεις μεταξύ των Κινέζων Χαν και άλλων εθνοτικών ομάδων, οι οποίες συχνά υποδαυλίζονται από το καθεστώς. Πιστεύουμε ότι αυτές οι διαμαρτυρίες σηματοδοτούν μια σημαντική αλλαγή στην πολιτική συνείδηση του λαού της Κίνας για την υπέρβαση αυτών των παγιωμένων περιορισμών.

Οι διαμαρτυρίες στην Κίνα δεν θα πρέπει να εξομοιώνονται με τις διαμαρτυρίες κατά της μάσκας και κατά του εμβολίου από τις δεξιές ομάδες στη Δύση. Οι άνθρωποι στην Κίνα είναι δυσαρεστημένοι με τον τρόπο με τον οποίο είχε εφαρμοστεί ο έλεγχος της πανδημίας. Σε διάφορες στιγμές κατά τη διάρκεια της πανδημίας, μάζες ανθρώπων κλείστηκαν παρά τη θέλησή τους σε μεγάλα νοσοκομεία τύπου fangcang1 που συχνά επιδείνωναν τις λοιμώξεις. Πολλοί εγκλωβίστηκαν στα κτίρια των κατοικιών τους για ημέρες και εβδομάδες, μερικές φορές χωρίς πρόσβαση σε βασικά αγαθά.

Οι μαζικοί αγώνες σε όλη την Κίνα ανάγκασαν το καθεστώς να υποχωρήσει από τις μακροχρόνιες πολιτικές του για την πανδημία -με άλλα λόγια, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι ο λαός κέρδισε την πρώτη του μάχη. Αλλά δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη η προσπάθεια. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι επενδύσεις του κινεζικού καθεστώτος σε μακροπρόθεσμες ιατρικές υποδομές που θα μπορούσαν να περιορίσουν τις επιπτώσεις της πανδημίας μειώθηκαν στην πραγματικότητα, υπέρ των σπάταλων και αντιδημοκρατικών τεστ και πρωτοκόλλων lockdown. Η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει αναπόφευκτα πίεση στο ιατρικό της σύστημα, και μπορούμε να περιμένουμε ότι οι απολογητές της θα ρίξουν την ευθύνη στους διαδηλωτές. Ωστόσο, πρέπει να θυμόμαστε ότι η βασική ευθύνη ανήκει στην κυβέρνηση.

Τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η κινεζική κυβέρνηση συνέχισε την τάση της ιδιωτικοποίησης βασικών κοινωνικών υπηρεσιών και παρέδωσε τους εργαζόμενους σε νέες μορφές επισφάλειας και εκμετάλλευσης. Οι γυναίκες ειδικότερα έχουν αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο βάρος αυτών των μέτρων. Η φροντίδα των παιδιών και άλλες κοινωνικές παροχές ιδιωτικοποιούνται με ταχείς ρυθμούς ή μεταφέρονται σε μοντέλα «δημόσιου-ιδιωτικού» τομέα, και οι μετανάστριες και άλλες εργαζόμενες γυναίκες βρίσκονται ανάμεσα σε όλο και πιο επισφαλείς θέσεις εργασίας, ενώ επωμίζονται το βάρος της κοινωνικής αναπαραγωγής.

Ταυτόχρονα, πρέπει να τονίσουμε ότι οι γυναίκες και άλλες περιφερειακές ομάδες πρωτοστατούν στην προσπάθεια να δώσουν μεγαλύτερη πολιτική σαφήνεια σε αυτό το άναρχο μαζικό κίνημα. Θέλουμε να τονίσουμε τις προσπάθειες των φεμινιστριών και άλλων περιφερειακών ομάδων που πρωτοστατούν στην αμφισβήτηση των πιο συντηρητικών στοιχείων των διαδηλώσεων μέσα στους ίδιους τους χώρους μαζικής δράσης. Οι Κινέζοι ακτιβιστές του εξωτερικού έχουν πιέσει για την προβολή των αγώνων των Ουιγούρων και άλλων εθνοτικών ομάδων που δεν ανήκουν στους Χαν ως κεντρικό αίτημα.

Φεμινίστριες και ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβίστριες όχι μόνο ηγήθηκαν τοπικών και υπερτοπικών αγώνων, αλλά ορισμένες προσπάθησαν να αγωνιστούν για καλύτερες φεμινιστικές πρακτικές κατά της έμφυλης βίας μέσα σε χώρους διαμαρτυρίας. Αναγνωρίζουμε επίσης ότι οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν στο «Σιντζιάνγκ», μια από τις πιο επιτηρούμενες και καταπιεσμένες περιοχές της Κίνας, όπου οι Ουιγούροι στερούνται εδώ και χρόνια το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση. Πολλοί Ουιγούροι και άλλοι μη Χαν εθνοτικοί πληθυσμοί έχουν κρατηθεί σε «στρατόπεδα αναμόρφωσης», σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του κινεζικού κράτους, τα οποία «[στρατόπεδα, αντλούν] από τις πρακτικές του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και άλλων χωρών» και είναι εμπνευσμένα από τις ισραηλινές τακτικές αντεπίθεσης κατά των Παλαιστινίων.

Οι σοσιαλιστές θα πρέπει να υποστηρίξουν σθεναρά τις εκκλήσεις για αυτοδιάθεση των Ουιγούρων και άλλων που την απαιτούν, ακόμη και αν οι δυτικοί ιμπεριαλιστές προσπαθούν να ενσωματώσουν αυτά τα αιτήματα. Όπως είπε ο Λένιν το 1916, «(το γεγονός) ότι ο αγώνας για εθνική απελευθέρωση ενάντια σε μια ιμπεριαλιστική δύναμη μπορεί, υπό ορισμένες συνθήκες, να χρησιμοποιηθεί από μια άλλη «Μεγάλη» Δύναμη για τα εξίσου ιμπεριαλιστικά της συμφέροντα, δεν θα πρέπει να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα και να παρακινήσει τη Σοσιαλδημοκρατία να απαρνηθεί την αναγνώρισή της στο δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση από όσο έχει η σε πάμπολλες περιπτώσεις χρησιμοποίηση από την αστική τάξη των δημοκρατικών συνθημάτων με σκοπό την πολιτική εξαπάτηση και την οικονομική ληστεία».

Οι σοσιαλιστές πρέπει να εργαστούν σκληρά για να οικοδομήσουν εναλλακτικές λύσεις στη συμπαιγνία μεταξύ των δυτικών ιμπεριαλιστικών παραγόντων και ορισμένων εθνικιστικών ελίτ των Ουιγούρων, συνεχίζοντας παράλληλα να θέτουν στο επίκεντρο τα ανεξάρτητα αιτήματα των Ουιγούρων για αυτοδιάθεση στο πλαίσιο αυτού του μαζικού αγώνα.

Πώς αλλιώς μπορούν οι σοσιαλιστές να συμβάλουν σε αυτή τη συνεχιζόμενη αφύπνιση της μαζικής πολιτικής συνείδησης; Χαιρετίζουμε τις προσπάθειες άλλων σοσιαλιστικών και αντικαπιταλιστικών σχηματισμών να δείξουν αλληλεγγύη στους διαδηλωτές και τονίζουμε τη δέσμευσή μας να συμβάλουμε στην οικοδόμηση ενός πλουραλιστικού κοινωνικού κινήματος. Ως επαναστάτες σοσιαλιστές, προσπαθούμε με κάθε τρόπο να μαθαίνουμε και να συνθέτουμε τα διδάγματα από όλες τις πτυχές ενός μαζικού κινήματος συμμετέχοντας στον αγώνα.

Η στάση μας είναι ξεκάθαρη: ούτε ο αυταρχικός γραφειοκρατικός καπιταλισμός ούτε η αστική δημοκρατία μπορούν να εκπληρώσουν επαρκώς τα θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα των ανθρώπων. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα πολυκομματικό σύστημα, δημοκρατικά συγκροτημένο από εργατικές, γυναικείες και άλλες οργανώσεις της εργατικής τάξης και των περιθωριοποιημένων λαών κάτω από ένα ευρύ αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Ενώ ενθαρρύνουμε το ρόλο της σοσιαλιστικής οργάνωσης για να συμβάλει στην υπεράσπιση αυτών των ιδεών, δεν επιδιώκουμε να συμμετέχουμε για να αναλάβουμε ή απλώς για να στρατολογήσουμε και να προσπαθήσουμε να υποκαταστήσουμε την αυτενέργεια και την αυτονομία του μαζικού κινήματος.

Το πιο επείγον καθήκον είναι να υποστηρίξουμε και να ενδυναμώσουμε τα μαζικά κινήματα στη διεκδίκηση των βασικών δημοκρατικών τους δικαιωμάτων: κατάργηση της νομοθεσίας που παραβιάζει τις βασικές ελευθερίες των ανθρώπων στον λόγο, τη συνάθροιση και την αυτοοργάνωση. Ειδικότερα, συμφωνούμε με το πνεύμα των αιτημάτων του Πενγκ Λίφα, που προβάλλονται γενναία στη γέφυρα Σιτόνγκ του Πεκίνου λίγες μέρες πριν από το Εθνικό Συνέδριο του ΚΚΚ τον περασμένο Οκτώβριο. Ο Πενγκ κάλεσε σε ανεξάρτητη μαζική δράση από όλους τους τομείς της κοινωνίας των πολιτών για να διεκδικήσει καθολική ψηφοφορία και την κατάργηση της δικτατορικής διακυβέρνησης του Σι Τζινπίνγκ. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι ένα αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα, στο οποίο οι θεμελιώδεις ταξικές σχέσεις της κοινωνίας παραμένουν ανέγγιχτες, δεν θα βοηθούσε, αλλά στην πραγματικότητα θα περιόριζε, ένα γνήσιο όραμα για ένα δημοκρατικό σύστημα βασισμένο στην οικονομική αναδιανομή και τη ριζική συστημική μεταρρύθμιση.
Έτσι, επαναλαμβάνουμε την υποστήριξή μας στα αιτήματα που θέτουν οι ντόπιοι και διεθνείς σοσιαλιστές του Χονγκ Κονγκόγκ και της Κίνας παρακάτω.

1. Καταργήστε τα lockdowns που κρατούν βίαια τους ανθρώπους στα σπίτια τους, στερώντας τους την πρόσβαση σε βασικές ανάγκες.

2. Καταργήστε την καταναγκαστική εξέταση PCR για το COVID-19.

3. Επιτρέψτε σε όσους έχουν μολυνθεί να απομονώνονται στο σπίτι τους, ενώ όσοι έχουν σοβαρά συμπτώματα έχουν δικαίωμα σε θεραπεία στο νοσοκομείο -ακυρώστε τη βίαιη μεταφορά και απομόνωση μολυσμένων και μη μολυσμένων ατόμων σε κινητές καμπίνες «νοσοκομείων».

4. Παρέχετε επιλογές για πολλαπλά εμβόλια, επιτρέποντας στα άτομα το δικαίωμα να επιλέγουν οι ίδιοι την υγειονομική τους περίθαλψη.

5. Απελευθερώστε τον διαδηλωτή της γέφυρας Σιτόγκ Peng Zaizhou2 και άλλους πολιτικούς κρατούμενους που κρατούνται από τις διαδηλώσεις.

6. Καλέστε σε πανεθνικό πένθος για τους θανάτους όσων προκλήθηκαν από τα ανεύθυνα μέτρα lockdown.

7. Εξασφαλίστε την παραίτηση των γραφειοκρατών που είναι υπεύθυνοι για την κακή διαχείριση της πανδημίας.

8. Τα μέτρα ελέγχου της πανδημίας πρέπει να ενημερώνονται από ειδικούς ιατρούς και να διεξάγονται δημοκρατικά μεταξύ του λαού.

9. Να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των ανθρώπων στην ελευθερία του λόγου, του συνέρχεσθαι, της οργάνωσης και της διαμαρτυρίας.

10. Υποστηρίξτε την ανεξάρτητη δύναμη των εργαζομένων μέσα και πέρα από αυτές τις διαμαρτυρίες -καταργήστε αντεργατικές πρακτικές όπως το ωράριο εργασίας 9963 και ενισχύστε την προστασία της εργατικής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας του δικαιώματος των εργαζομένων στην απεργία και την αυτοοργάνωση, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν εκτενέστερα στην πολιτική ζωή.

Αυτά τα αιτήματα επιδιώκουν να απηχήσουν και να συνθέσουν τις πιο προοδευτικές διατυπώσεις των αιτημάτων στο δρόμο, ενώ ταυτόχρονα ανοίγουν τη δυνατότητα να αναδυθεί μια βαθύτερη κριτική του κινεζικού πολιτικού συστήματος: ότι η πραγματική εκπλήρωση αυτών των αιτημάτων για δημοκρατία θα ήταν δυνατή μόνο με την ανατροπή του εμπορευματικού καπιταλιστικού συστήματος από το οποίο το αυταρχικό κινεζικό καθεστώς αντλεί την εξουσία του. Το καθήκον για τους σοσιαλιστές είναι να συνεχίσουν να συμμετέχουν και να ενθαρρύνουν τη μαζική δράση και την αυτοοργάνωση σε αυτές τις διαδηλώσεις, ανακαλύπτοντας παράλληλα νέους τρόπους γεφύρωσης μεταξύ ενός ελάχιστου προγράμματος για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και του επαναστατικού σοσιαλισμού. Υπό το φως της συνεχιζόμενης κλιματικής κρίσης, που επιδεινώνεται από τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, πιστεύουμε ότι το αντίδοτο είναι ο οικοσοσιαλισμός, ο οποίος επικεντρώνεται στην ικανότητα των καθημερινών ανθρώπων να οργανώνουν δημοκρατικά και συλλογικά την παραγωγή, τη ζωή τους και τον τρόπο με τον οποίο διοικείται η κοινωνία. Αυτό δεν θα είναι εφικτό χωρίς ένα ισχυρό και ανεξάρτητο μαζικό κίνημα στην Κίνα και στον υπόλοιπο κόσμο.