Η διεθνιστική αλληλεγγύη προς τον συριακό λαό είναι πιο αναγκαία από ποτέ!

Η Τέταρτη Διεθνής διακηρύσσει για άλλη μια φορά την αλληλεγγύη της προς όλους τους βομβαρδισμένους, σφαγιασμένους, βασανισμένους, πεινασμένους και εκτοπισμένους πολίτες στη Συρία. Την αλληλεγγύη της προς τις δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις που συνεχίζουν να υπερασπίζονται τις προσδοκίες μιας ηρωικής εξέγερσης. Επτά χρόνια μετά την έναρξη της συριακής λαϊκής εξέγερσης, αυτή μετατράπηκε σταδιακά σε φονικό πόλεμο διεθνούς χαρακτήρα, η κατάσταση στη χώρα είναι καταστροφική σε όλα τα επίπεδα.

Πιθανόν πάνω από μισό εκατομμύριο είναι οι νεκροί και οι αγνοούμενοι, πάνω από το 80% των οποίων σκοτώθηκαν από τις ένοπλες δυνάμεις και τους συμμάχους του καθεστώτος. Περισσότεροι από 6 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει την χώρα και 7,6 εκατομμύρια είναι οι εσωτερικά εκτοπισμένοι, από ένα πληθυσμό 22,5 εκατομμυρίων το 2011. Το 80% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμούσε τον Ιούνιο του 2017 ότι περίπου το ένα τρίτο όλων των κτιρίων και σχεδόν το ήμισυ όλων των σχολικών και νοσοκομειακών εγκαταστάσεων στη Συρία είχαν υποστεί ζημιές ή είχαν καταστραφεί.

Ενάντια στο καθεστώς Άσαντ και τους συμμάχους του, την πρώτη συνιστώσα της αντεπανάστασης!

Η Τέταρτη Διεθνής καταδικάζει για άλλη μια φορά τη βαρβαρότητα του δεσποτικού καθεστώτος της οικογένειας Άσαντ και των συμμάχων της, που σηματοδοτείται στις αρχές του 2018 από την επίθεση τους στην Ανατολική Γούτα κοντά στη Δαμασκό. Οι στρατιωτικές επιθέσεις και οι βομβαρδισμοί εναντίον πολιτών, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης χημικών όπλων, συνεχίζονται σε διάφορες περιοχές που βρίσκονται έξω από τον έλεγχο του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ. Από το 2015, ο τελευταίος, ο οποίος βρισκόταν σε απεγνωσμένα στενά εκείνη την εποχή, φαίνεται ότι συνέχισε να ενισχύεται και να αυξάνει το έδαφος που ανακτάται βασιζόμενος στους συμμάχους του στη Ρωσία και το Ιράν, καθώς και στη Λιβανέζικη Χεζμπολάχ. Σήμερα, η Δαμασκός ελέγχει σχεδόν το 60% της επικράτειας και πάνω από το 80% του πληθυσμού.

Είναι σε αυτό το πλαίσιο, που τα διάφορα κράτη που πρωταγωνίστησαν με πολύ διαφορετικές και μάλιστα αντιφατικές πολιτικές και οικονομικές ατζέντες, αλλά που όλα βομβάρδισαν και συμμετείχαν στην καταστροφή της Συρίας, τώρα θέτουν το ζήτημα της ανασυγκρότησης, το κόστος της οποίας υπολογίζεται σήμερα σε περισσότερα από 350 δισεκατομμύρια δολάρια. Για τον Άσαντ, τους συγγενείς του και τους επιχειρηματίες που συνδέονται με το καθεστώς του, η ανασυγκρότηση θεωρείται ως μέσο για την εδραίωση της ήδη ανακτηθείσας εξουσίας τους και την αποκατάσταση της πολιτικής, στρατιωτικής, και οικονομικής ασφάλειας και κυριαρχίας τους, μέσω και της βίαιης επανεγκατάστασης των πληθυσμών. Αυτή η διαδικασία θα ενισχύσει επίσης τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές ενός υπερχρεωμένου καθεστώτος που δεν έχει τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσει μόνο του την ανασυγκρότηση.

Την ίδια στιγμή, οι χώρες που συμμάχησαν με το συριακό καθεστώς, ιδίως η Ρωσία και το Ιράν - μετά την άμεση συμμετοχή τους στα χειρότερα εγκλήματα κατά του πληθυσμού - αλλά και η Κίνα, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για να ωφεληθούν οικονομικά και στρατηγικά από την ανασυγκρότηση.

Οι τζιχαντιστές και οι σκληροπυρηνικές ισλαμιστικές δυνάμεις χάνουν έδαφος, αλλά παραμένουν επικίνδυνοι.

Οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (ΙΣ ή «Ντά’ες») έχουν χάσει τη συντριπτική πλειοψηφία των συριακών και ιρακινών πόλεων και των αστικών κέντρων που κατείχαν. Μόνο απομονωμένες παραμεθόριες περιοχές μεταξύ Ιράκ και Συρίας παραμένουν επί του παρόντος υπό τον έλεγχο του ΙΣ μαζί με μερικούς θύλακες στο έδαφος της Συρίας. Άλλες τζιχαντιστικές και σαλαφιστικές οργανώσεις - μερικές φορές αντιτιθέμενες στο καθεστώς Άσαντ ενώ πολεμούν ταυτόχρονα και τις δημοκρατικές δυνάμεις - έχουν επίσης χάσει έδαφος.

Ωστόσο, η απώλεια τεράστιων εδαφών από αυτές τις οργανώσεις δεν σημαίνει το τέλος της ύπαρξής τους και της ικανότητά τους να πραγματοποιούν τρομοκρατικές επιθέσεις.

Η Τέταρτη Διεθνής διακηρύσσει για άλλη μια φορά την αντιπαλότητά της με αυτές τις υπερ-αντιδραστικές οργανώσεις, οι οποίες αποτελούν μια άλλη πλευρά της αντεπανάστασης. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η ανάδειξή τους σε βάρος των δημοκρατικών δυνάμεων της εξέγερσης οφείλεται εξίσου στην τακτική του συριακού καθεστώτος που επιδίωκε να δικαιολογήσει την απεριόριστη καταστολή του στα μάτια του κόσμου, αλλά και στην παρέμβαση χρηματοδοτών και συμβούλων από άλλα κράτη στην περιοχή. Πρέπει να τονίσουμε την ανάγκη αντιμετώπισης των πηγών της ανάπτυξής τους: τα αυταρχικά καθεστώτα στην περιοχή που καταστέλλουν όλες τις μορφές δημοκρατικής και κοινωνικής αντίστασης, τις περιφερειακές και διεθνείς ξένες παρεμβάσεις, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που υποβαθμίζουν τις λαϊκές τάξεις.

Το PYD δέχεται επίθεση, οι Κούρδοι απειλούνται

Τον Ιανουάριο του 2018, ο τουρκικός στρατός, επικουρούμενος από ισλαμιστικές και αντιδραστικές πολιτοφυλακές της ένοπλης συριακής αντιπολίτευσης, ξεκίνησε μαζική αεροπορική και επίγεια επίθεση κατά της βορειοδυτικής Συριακής επαρχίας Αφρίν, που κατοικείται κατά πλειοψηφία από Κούρδους και ελέγχεται από το Δημοκρατικό Κόμμα (PYD) και τις Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG). Αυτή η περιοχή βρίσκεται σήμερα υπό την κατοχή των δυνάμεων του τουρκικού στρατού και των συριακών πολιτοφυλακών που χρηματοδοτεί, οι οποίες συνεχίζουν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την βίαιη μετακίνηση του πληθυσμού.

Η τουρκική στρατιωτική επιχείρηση κατά του Αφρίν στη Συρία και η απόρριψη εκ μέρους της ιρακινής κυβέρνησης του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία που διοργάνωσε η ηγεσία του Μπαρζανί στο ιρακινό Κουρδιστάν τον Οκτώβριο του 2017, δείχνουν για άλλη μια φορά ότι οι διεθνείς και οι περιφερειακές δυνάμεις δεν είναι διατεθειμένες να επιτρέψουν την ικανοποίηση των εθνικών ή αυτονομιστικών προσδοκιών των Κούρδων. Είναι σαφές ότι η υποστήριξη της Μόσχας και της Ουάσινγκτον στις YPG σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, όπως και η υποστήριξη των YPG στη ρωσική στρατιωτική και αεροπορική εκστρατεία, μαζί με το καθεστώς του Άσαντ, που ξεκίνησε στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2015 ενάντια το Χαλέπι, δεν εμπόδισε την στρατιωτική επίθεση της Άγκυρας εναντίον του Αφρίν. Στην πορεία του προς τη δικτατορία, ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν θέλει να συντρίψει τον κουρδικό λαό όπως και κάθε δημοκρατική προσδοκία στη χώρα του.

Η Τέταρτη Διεθνής επιβεβαιώνει εκ νέου την υποστήριξη της στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του κουρδικού λαού, το οποίο μπορεί να λάβει διάφορες μορφές στις διάφορες χώρες της περιοχής (όπως ανεξαρτησία, φεντεραλισμός ή αναγνώριση του κουρδικού λαού ως εθνότητας με ίσα δικαιώματα εντός του κράτους ). Χαιρετίζουμε την ηρωική αφοσίωση των δυνάμεων που ηγούνται σε αυτόν τον αγώνα ενάντια στις σκοταδιστικές δυνάμεις, ακόμη και αν μπορούμε να εκφράσουμε λίγο-πολύ έντονη κριτική στην ηγεσία τους, ιδιαίτερα στο Ιράκ όσον αφορά την ηγεσία του Μπαρζανί, αλλά και στη Συρία όσον αφορά την τακτική του PYD - ενώ χαιρετίζουμε τις χειραφετητικές εμπειρίες που έχει δοκιμάζονται στην Ροζάβα. Εν πάση περιπτώσει, είναι απαραίτητη η ευρύτερη αλληλεγγύη προς τον κουρδικό λαό ενάντια στην έντονη καταπίεση στην Τουρκία, τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν, που αντικατοπτρίζεται επίσης στις πρακτικές των ευρωπαϊκών χωρών.

Διεθνιστική αλληλεγγύη με τον Συριακό λαό σε όλες τις συνιστώσες του!

Όλες οι αντεπαναστατικές δυνάμεις, παρά τις συγκρούσεις τους, ενήργησαν ταυτόχρονα για να νικήσουν τη συριακή επανάσταση.

- Είτε αυτοί υποστηρίζουν το καθεστώς του Μπασάρ αλ Ασαντ (η Ρωσία, το Ιράν και οι πολιτοφυλακές τους) και εμπλέκονται σε σοβαρά εγκλήματα πολέμου,

- οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές που έκαναν δηλώσεις αρχών σχετικά με τη δημοκρατία, αλλά αρνήθηκαν να επιτρέψουν στις δημοκρατικές συνιστώσες της εξέγερσης να αμυνθούν και επίσης βομβάρδισαν άμαχους πληθυσμούς στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας.

- το τουρκικό καθεστώς που χρησιμοποίησε τη συριακή επανάσταση για να εμφανιστεί ως ηγέτης των «λαών του Ισλάμ» και μεταμορφώθηκε σε κατακτητή τμήματος της βόρειας Συρίας και βομβάρδισε πόλεις για την καταστολή των κουρδικών οργανώσεων.

- ή τα κράτη του Κόλπου που υποστηρίζουν οικονομικά όλα τα υπεραντιδραστικά κινήματα και τις πολιτοφυλακές, εφόσον εξυπηρετούν τους στόχους τους.

- και τελικά το Ισραήλ, το οποίο, πραγματοποιώντας στοχευμένες βομβιστικές επιθέσεις στη Συρία προκειμένου να αποδυναμώσει τον Άσαντ και να αποτρέψει τη στρατιωτική επέκταση του Ιράν και της Χεζμπολάχ, στην πραγματικότητα τους ενισχύει πολιτικά.

Στο πλαίσιο αυτό, η Τέταρτη Διεθνής καλεί:

- για την παύση όλων των στρατιωτικών επιθέσεων. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα μέσα πίεσης πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να προφυλαχθούν οι τελευταίες περιοχές που έχουν ξεφύγει από το καθεστώς και όπου εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι πολίτες έχουν καταφύγει.

- να συνεχιστεί η καταγγελία όλων των ξένων στρατιωτικών επεμβάσεων που αντιτίθενται στις προσδοκίες για δημοκρατική αλλαγή στη Συρία, είτε γίνονται για τη στήριξη του καθεστώτος (Ρωσία, Ιράν, Χεζμπολάχ) είτε για να αυτοανακηρυχθούν «φίλοι του συριακού λαού» (Σαουδική Αραβία, Κατάρ και Τουρκία, Ηνωμένες Πολιτείες, κ.λπ.). Οι συριακές λαϊκές τάξεις που αγωνίζονται για ελευθερία και αξιοπρέπεια δεν έχουν κανένα φιλικό κράτος στον αγώνα τους... ακόμη και αν μπορούν να επιδιώξουν να επωφεληθούν από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαλότητες για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους διατηρώντας ταυτόχρονα την πολιτική τους ανεξαρτησία και αυτονομία.

- να επαναβεβαιώσουμε την αντίθεση μας στο καθεστώς Άσσαντ, να αρνηθούμε την ξανανομιμοποίηση του σε διεθνές επίπεδο, να μην ξεχαστούν τα εγκλήματα πολέμου, οι δεκάδες χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι που εξακολουθούν να βασανίζονται στις φυλακές του καθεστώτος, οι εξαφανισμένοι, οι πρόσφυγες, οι εσωτερικά εκτοπισμένοι κ.λπ. Αν δοθεί σήμερα λευκή επιταγή στον Ασάντ και τα εγκλήματά του θα είναι μια περαιτέρω εγκατάλειψη του συριακού λαού και της ηρωικής επανάστασής του και αναπόφευκτα θα αυξήσει την αίσθηση της ατιμωρησίας όλων των αυταρχικών κρατών, επιτρέποντάς τους με τη σειρά τους να συντρίψουν τους πληθυσμούς τους, εάν πρόκειται να εξεγερθούν. Ομοίως, όλες οι πλευρές που έχουν διαπράξει παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά αμάχων πρέπει να τιμωρηθούν για τα εγκλήματά τους.

Η μνήμη και οι πολιτικές εμπειρίες της επαναστατικής διαδικασίας της Συρίας πρέπει τώρα να χρησιμοποιηθούν για την (επαν)οικοδόμηση της αντίστασης, στην οποία θα έχουν να διαδραματίσουν ρόλο οι πολλοί ακτιβιστές που βρίσκονται στην εξορία και το κίνημα της διεθνιστικής αλληλεγγύης έχει την ευθύνη να στηρίξει την ανάπτυξη αυτών των δικτύων. Πρέπει να υπενθυμίσουμε τους αρχικούς στόχους της λαϊκής εξέγερσης της Συρίας για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα, εναντίον όλων των μορφών ρατσισμού και συγκρούσεων μεταξύ θρησκευτικών δογμάτων.

Υπό αυτήν την προοπτική, είναι επείγουσα η ενίσχυση όλων των προσπαθειών σε ολόκληρο τον κόσμο που αποσκοπούν στην αναδημιουργία πραγματικής διεθνιστικής και προοδευτικής αλληλεγγύης, καταγγέλλοντας όλες τις διεθνείς και περιφερειακές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις χωρίς εξαίρεση. Ταυτόχρονα, πρέπει να αντιταχθούμε στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές ασφάλειας, στις ρατσιστικές και ισλαμοφοβικές πολιτικές. Συγκεκριμένα, αγωνιζόμαστε ενάντια στις εγκληματικές πολιτικές για το κλείσιμο των συνόρων των ευρωπαϊκών κρατών που έχουν μετατρέψει τη Μεσόγειο σε ένα τεράστιο νεκροταφείο για τους ανθρώπους που δραπετεύουν από πολέμους, δικτατορίες και δυστυχία. Οι σύριοι πρόσφυγες έχουν το δικαίωμα υποδοχής σε συνθήκες αξιοπρέπειας στις χώρες που επιλέγουν.

Η διεθνιστική αλληλεγγύη με τις λαϊκές τάξεις της Συρίας είναι περισσότερο απαραίτητη από ποτέ!

Υιοθετήθηκε ομόφωνα

3 Ιουνίου 2018

Μετάφραση: e la libertà

Same author