Πριν από 5ο χρόνια, ο ισραηλινός στρατός βρέθηκε προ εκπλήξεως απέναντι στην αιγυπτιο-συριακή επίθεση και χιλιάδες στρατιώτες το πλήρωσαν. Χρειάστηκαν αρκετές εβδομάδες για να αντιστρέψει την κατάσταση, αλλά ο πόλεμος του 1973 θα παραμείνει στη μνήμη ως η ιστορία μιας ήττας.
Στις 7 Οκτώβρη 2023, το Ισραήλ και πάλι βρέθηκε προ εκπλήξεως, τη φορά αυτήν από μερικές χιλιάδες αγωνιστές της Χαμάς από τη Γάζα, που έριξαν το φράκτη που περιέβαλε το έδαφός τους, εισήλθαν στο ισραηλινό έδαφος και προέβησαν σε αιματηρές επιθέσεις που προκάλεσαν πάνω από χίλιους θανάτους. Εξάλλου, οι άνθρωποι της Γάζας κατάφεραν να συλλάβουν πολλές εκατοντάδες ομήρους, που τους μετέφεραν στο έδαφός τους και που θα χρησιμοποιηθούν πιθανά για μια μελλοντική ανταλλαγή αιχμαλώτων.
Ο κοινός παρονομαστής ανάμεσα στα δύο αυτά γεγονότα έχει ένα όνομα που έρχεται από τα αρχαία ελληνικά: “ύβρις”, δηλαδή τύφλωση από την υπερβολική ισχύ ή από τη φαινομενική δύναμη. Λίγο πριν τον πόλεμο του 1973, ο στρατηγός Μοσέ Νταγιάν περηφανευόταν ότι το Ισραήλ διέθετε τα μέσα για να επιβάλλει μια κατάσταση “μη πολέμου, μη ειρήνης” για τα 100 επόμενα χρόνια (sic). Πενήντα χρόνια αργότερα, ο Μπενγιαμίν Νετανιάχου και οι αλήτες που τον περιβάλλουν ήταν πεπεισμένοι ότι τα δύο εκατομμύρια κάτοικοι της Γάζας θα αποδέχονταν την πολιορκία που τους έχει επιβληθεί εδώ και 15 χρόνια, αρκούμενοι στο να πετάνε κατά καιρούς κάποιες πρωτόγονες ρουκέτες. Τη φορά αυτήν, είναι χιλιάδες οι πολίτες που πληρώνουν το τίμημα, ιδιαίτερα από τις περιοχές που ονομάζονται “περίβλημα της Γάζας”.
Το έχουμε επαναλάβει αρκετά συχνά: Η Γάζα είναι μια χύτρα ταχύτητας που βράζει τροφοδοτούμενη συνεχώς από τη φωτιά των ισραηλινών επιθέσεων και που υφίσταται μια βάρβαρη πολιορκία, στην οποία εξάλλου επίσης συμμετέχει και η αιγυπτιακή εξουσία. Αργά ή γρήγορα, αυτή η χύτρα ταχύτητας θα εκραγεί. Οι “καλύτερες υπηρεσίες κατασκοπίας στον κόσμο” (όπως το είχαμε ήδη δει και το 1973!) δεν είδαν τίποτα να έρχεται: και οι ίδιες είχαν πιαστεί στην παγίδα της “ύβρεως”.
Ύβρις και διαφθορά: πέρα από την πολιτική τύφλωση, η εξουσία του Νετανυάχου χαρακτηρίζεται και από ένα πρωτοφανές επίπεδο διαφθοράς: ο Πρωθυπουργός, η γυναίκα του και ο αλήτης ο γιος τους (που έχει σταλθεί σε πολυτελή εξορία στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, όπως το ζήτησαν οι υπεύθυνοι της προσωπικής ασφαλείας του Νετανυάχου), αγαπούν το χρήμα και την πολυτέλεια: και περιβάλλονται από εκατομμυριούχους που τους γεμίζουν με δώρα, με αντάλλαγμα, προφανώς, αντίστοιχες υπηρεσίες. Χωρίς να μιλήσουμε καν για τα τρομαχτικά ποσά προς τα θρησκευτικά κόμματα και τις οργανώσεις τους, με αντάλλαγμα την αμέριστη πολιτική τους στήριξη.
Και ως επιστέγασμα: δύο φορές οι Ισραηλινοί είδαν πρόσφατα και άκουσαν τον Νετανυάχου στην τηλεόραση και είδαν ότι δεν είναι πλέον ο ίδιος άνθρωπος. Αυτός που θεωρείτο ως ο πλέον αποτελεσματικός δημαγωγός της ισραηλινής πολιτικής τάξης δεν είναι πλέον παρά η σκιά του εαυτού του, ένα φοβισμένο ανθρωπάκι. Μερικοί δημοσιογράφοι, που είναι από τους καλύτερα πληροφορημένους, δεν διστάζουν να μιλήσουν πλέον σε ιατρικούς όρους. Μην το ξεχνάμε: ο Πρωθυπουργός είναι κατηγορούμενος σε τρεις ιστορίες διαφθοράς και ο κίνδυνος να έχει την ίδια μοίρα όπως και ο μακρινός του προκάτοχος, Ehood Olmert (που φυλακίστηκε για διαφθορά) είναι πραγματικός. Χωρίς τις πιέσεις της συζύγου του, Σάρας, και του αλητάκου τους, φαίνεται πως ο ίδιος ο Νετανυάχου ήταν έτοιμος να δεχτεί μια συμφωνία με τη δικαιοσύνη: να δηλώσει ένοχος με αντάλλαγμα τη μείωση της ποινής του και την απόσυρση από την πολιτική.
Ο Νετανυάχου ξέρει πολύ καλά πως, μετά το τέλος του σημερινού πολέμου, η συγκρότηση μιας εθνικής επιτροπής έρευνας θα αποτελεί το βασικό αίτημα του μαζικού κινήματος που, πριν από τη σημερινή κρίση, είχε κινητοποιηθεί ενάντια στη διαφθορά του Νετανυάχου. Το κίνημα αυτό δεν εξαφανίστηκε, απλώς τώρα ανακυκλώθηκε στην ανάληψη των καθηκόντων φροντίδας των μεταφερμένων από το “ππερίβλημα της Γάζας”. Γιατί, και σε αυτό το ζήτημα, το κράτος Νετανυάχου είναι τελείως άφαντο και είναι η κοινωνία των πολιτών που ανέλαβε τις δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που μετακινήθηκαν, τις υλικές τους ανάγκες, την ψυχολογική τους στήριξη και την εκπαίδευση των παιδιών τους.
Ο πολιτικός πληθυσμός της Γάζας πληρώνει κολοσσιαίο τίμημα για το ότι τόλμησε να προκαλέσει τον ισραηλινό αποικισμό. Ό,τι διαπράττει ο ισραηλινός στρατός εδώ και ένα μήνα ανήκει στην κατηγορία των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Το κράτος του Ισραήλ και οι κυβερνήτες του θα πρέπει να λογοδοτήσουν στα διεθνή δικαστήρια, μαζί με τους συνενόχους τους, από τον Τζό Μπάιντεν ώς τον Εμανουέλ Μακρόν.
Ακόμα και αν η οργή των ανθρώπων της Γάζας έχει προκαλέσει πολλά θύματα σε αμάχους (δηλαδή αθώους) μεταξύ των Ισραηλινών, πρέπει ωστόσο να διατυμπανίσουμε με όλη μας τη φωνή ότι αυτοί σπρώχτηκαν σε αυτή την ακραία αντίδραση από μια βάρβαρη πολιορκία, που επιβεβαίωσε έτσι ένα παλιό μάθημα της ιστορίας: η βαρβαρότητα του καταπιεστή συχνά μεταδίδεται στον καταπιεσμένο και τον εκβαρβαρίζει και αυτόν με τη σειρά του. Είναι αυτό ένα πρόσθετο έγκλημα που πρέπει να αποδοθεί στους ισραηλινούς αποικιοκράτες κατακτητές.
Michel Warschawski
Ιερουσαλήμ, 1 Νοεμβρίου 2023
Ο Michel Warschawski είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος
Μετάφραση: ΤΠΤ - “4”