Από τις 13 Δεκεβμρίου 2018, το Σουδάν ζει μια εντυπωσιακή λαϊκή εξέγερση, που συνεχίζει να αναπτύσσεται, με κύριο σύνθημα « Tasgut bas » (=ανατροπή, είναι το παν !»).
Οι κάτοικοι της πόλης Αντ-Νταμαζίν (πρωτεύουσας της Πολιτείας του Μπλε Νείλου), τους οποίους ακολούθησαν αμέσως μετά οι κάτοικοι της Ατμπάρα, στα βορειοανατολικά της χώρας, ήταν οι πρώτοι που εξεγέρθηκαν κατά του τριπλασιασμού της τιμής του ψωμιού που υιοθετήθηκε σε φόντο μέτρων δραστικής λιτότητας, πληθωρισμού και μαζικής διαφθοράς της εξουσίας. Γρήγορα οι διαδηλώσεις επεκτάθηκαν και στην υπόλοιπη χώρα έως και στην πρωτεύουσα, Χαρτούμ, απαιτώντας την ανατροπή του καθεστώτος. Παρά την καταστολή, που έχει ήδη αφήσει δεκάδες νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες, βασανισμένους, η εξέγερση μαζικοποιήθηκε και αυτοοργανώθηκε σε βάθος, αναπτύσσοντας μια εξαιρετική φαντασία για να προτείνονται καθημερινά ειρηνικές πρωτοβουλίες.
Το κίνημα υψώνεται κατά της εξουσίας που μονοπωλεί ο πρόεδρος, Ομάρ αλ-Μπασίρ, στρατιωτικός που κατέλαβε την εξουσία το 1989 και έκτοτε δεν την αφήνει, με το διεφθαρμένο του περιβάλλον, τους διάφορους μηχανισμούς ασφάλειας και το κόμμα του, το Εθνικό Κογκρέσο (τέως Ισλαμιστικό Εθνικό Μέτωπο). Η κλίκα αυτή δε σταμάτησε να ιδιοποιείται τον πλούτο της χώρας και να περιορίζει τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των γυναικών, να καταπιέζει τις μειονότητες – ο αλ-Μπασίρ διώκεται για εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονία από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, σε σχέση με την καταστολή στο Νταρφούρ. Αυτό ήταν που οδήγησε στην κήρυξη της ανεξαρτησίας του Νοτίου Σουδάν το 2011, όπου και συγκεντρώνονται ο πετρελαϊκός πλούτος, και το Σουδάν έκτοτε βυθίζεται σε οικονομικό μαρασμό. Πρόσφατα, ο αλ-Μπασίρ προσπάθησε να σώσει το εξαντλημένο καθεστώς του πλησιάζοντας ταυτόχρονα τη μοναρχία της Σαουδικής Αραβίας, τον Αιγύπτιο δικτάτορα αλ-Σίσι, τη Ρωσία του Πούτιν, τον Μπασάρ αλ-Ασάντ και την ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ. Ο Σαλάχ Γκος, επικεφαλής των υπηρεσιών κατασκοπίας του Σουδάν, επίσης πήγε και στη Γαλλία το Φθινόπωρο, για να συναντήσει έναν εκπρόσωπο του κόμματος του Μακρόν. Ταυτόχρονα, το σουδανικό καθεστώς εφαρμόζει ζηλότυπα τα αντιλαϊκά οικονομικά προγράμματα του ΔΝΤ : περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες, ιδιωτικοποιήσεις και αυξήσεις στις τιμές των βασικών προϊόντων.
Η εξουσία είχε αντιμετωπίσει αμφισβήτηση στους δρόμους και τα προηγούμενα χρόνια, ιδιαίτερα από τους φοιτητές, αλλά σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στο πέρασμα της χώρας σε μια επαναστατική διαδικασία όπως αυτές που αναδύθηκαν στις αραβικές περιοχές το 2011. Η οργάνωση της εξέγερσης προωθήθηκε, κατά κύριο λόγο, από την Ένωση Σουδανών Επαγγελματιών (APS), που αποτελείται από δίκτυα γιατρών, εκπαιδευτικών και άλλων σωμάτων υπαλλήλων και ελεύθερων επαγγελματιών. Όλοι αυτοί έχουν κρατήσει στη μνήμη τους τις αρχές ενός αγωνιστικού συνδικαλισμού και μιας προοδευτικής κινητοποίησης αγωνιστών, την ώρα που τα συνδικάτα έχουν πλήρως γίνει υποχείρια του καθεστώτος και που για δεκαετίες οι αγώνες καταστέλλονται σκληρά (αρκεί να θυμίσουμε ότι το σουδανέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν από τα πιο μαζικά στον αραβικό κόσμο). Και μπόρεσαν να συνδυάσουν αυτή τη μνήμη με ελεύθερο χώρο στη νεολαία, αλλά και στις γυναίκες, πράγμα που επιτρέπει μια έντονη εφευρετικότητα και την αναγκαία μαζικότητα στην παρούσα κατάσταση.
Με αυτή την ώθηση, η επανάσταση υιοθέτησε μια πολιτική και οργανωτική ηγεσία, που λέγεται Δυνάμεις Ελευθερίας και Αλλαγής, με ένα ιδρυτικό κείμενο με τον ίδιο τίτλο, που θέτει τις βάσεις για μια δημοκρατική ρήξη με το καθεστώς και τις πολιτικές του. Το συντονιστικό αυτό δημοσιεύει εβδομαδιαίες ανακοινώσεις τύπου, παρουσιάζοντας την καθημερινή ατζέντα των κινητοποιήσεων, αλλά και καθημερινές οδηγίες, ανά συνοικία, παίρνοντας υπόψη τεχνικές πλευρές και ζητήματα ασφάλειας. Δημιουργήθηκαν Επιτροπές Αντίστασης στη Βάση, που εγγράφονται σε αυτή τη συλλογική κατεύθυνση. Η επανάσταση έχει υιοθετήσει σαν στόχο την “πολιτική” γενική απεργία με ειρηνικά μέσα, που είναι, κατά τη γνώμη τους, το μόνο το οποίο θα μπορέσει να ανατρέψει την εξουσία αυτή και να επιφέρει ταυτόχρονα την κήρυξη εκεχειρίας με την ένοπλη αντιπολίτευση. Εάν ο εκτεταμένος χαρακτήρας αυτής της ηγεσίας, προς διάφορα συνδικάτα ή κόμματα, περιορίζει για την ώρα τις κοινωνικές πλευρές του προγράμματός της, η σύγκλιση με το οργανωμένο εργατικό κίνημα αρχίζει: έτσι, υιοθέτησε τις διεκδικήσεις των εργαζομένων στο λιμάνι του Πορτ-Σουδάν που απεργούν κατά της ιδιωτικοποίησης του τερματικού για κοντέινερς, το οποίο σχεδιάζεται να αγοραστεί από μια φιλιππινέζικη εταιρεία.
Η 4η Διεθνής εκφράζει την πλήρη της αλληλεγγύη με αυτή την εξαιρετική εξέγερση του σουδανικού λαού και απαιτεί να σταματήσει η καταστολή και να απελευθερωθούν οι κρατούμενοι. Ευχόμαστε πλήρη επιτυχία στο στόχο της να ανατρέψει ένα αυταρχικό καθεστώς που υφίσταται ο λαός εδώ και πολύ καιρό. Ελπίζουμε ότι αυτή η δυναμική θα συνεισφέρει στην ώθηση των λαϊκών αγώνων σε χώρες όπως η Αλγερία, το Μαρόκο, η Τυνησία, το Ιράκ και ότι θα έχει πολύ θετικές επιπτώσεις και στις άλλες χώρες που γνώρισαν το επαναστατικό κύμα του 2011 και οι οποίες υφίστανται σήμερα το βάρος της αντεπανάστασης. Καλούμε όλες τις επαναστατικές και προοδευτικές δυνάμεις, όλους(-ες) τους αγωνιστές που υπερασπίζονται τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα στον κόσμο να υποστηρίξουν το σουδανικό λαό και να συνδεθούν με τους ακτιβιστές του που αγωνίζονται για να οδηγήσουν σε καρποφορία και σε νίκη την εξέγερση για τη χειραφέτηση του σουδανικού λαού στο σύνολο των συνιστωσών του.
4η Διεθνής
5/3/2019
[Υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Διεθνή Επιτροπή της 4ης Διεθνούς, στο Άμστερνταμ, 5 Μαρτίου 2019]
[Μετάφραση από το γαλλικό στα ελληνικά: ΤΠΤ]