Την Κυριακή 14 Μαρτίου 2021, ο 63χρονος πολιτικός κρατούμενος, Δημήτρης Κουφοντίνας, διέκοψε μετά από 65 μέρες την απεργία πείνας, που είχε ξεκινήσει στις 8 Ιανουαρίου κι ενώ, ήδη από τις 16 Φεβρουαρίου, βρισκόταν στην μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου της Λαμίας, αντιμετωπίζοντας σοβαρό κίνδυνο μη αναστρέψιμων βλαβών και αιφνιδίου θανάτου. Ήδη η διαδικασία της ανάταξης στην κατάσταση που βρίσκεται θα διαρκέσει έως και 2 μήνες κατά τους γιατρούς και εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη ζωή του, ενώ είναι άγνωστο αν θα αποκατασταθεί η λειτουργικότητα των οργάνων που έχουν υποστεί βλάβες.
Το αίτημα του απεργού που ήταν η εφαρμογή του νόμου σύμφωνα με τον οποίο έπρεπε να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού (στον ιστό της Αθήνας) αντί για τον Δομοκό (ένα απομακρυσμένο ορεινό χωρίο στη μέση της Ελλάδας), δεν ικανοποιήθηκε. Απορρίφθηκε από τα Δικαστήρια που δήλωσαν αναρμόδια να το εξετάσουν, όπως και από το αρμόδιο θεσμικό όργανο, την Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών, που συμμορφώθηκαν όλοι με τις επιταγές και την επιχειρηματολογία της Κυβέρνησης.
Η διακοπή της απεργίας πείνας, και η αποτροπή της κατάληξης του απεργού, έγινε δεκτή από το κίνημα αλληλεγγύης με ανακούφιση, ενώ ο αγώνας του αντιμετωπίστηκε ως νίκη της ζωής απέναντι σε μια κυβέρνηση που πήρε το ρίσκο να τον οδηγήσει στο θάνατο, είτε να τον υποβάλλει σε αναγκαστική σίτιση με ακινητοποίηση, φτάνοντας στα άκρα την αδιάλλακτη στάση και την εκδικητική πολιτική της στάση απέναντι στον απεργό.
Σύμφωνα με τη δήλωση του ίδιου του απεργού, «αυτό που γίνεται εκεί έξω είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτό για το οποίο ξεκίνησε» η απεργία πείνας. Η εκτίμηση αυτή είναι απολύτως βάσιμη: ο αγώνας του Δημήτρη Κουφοντίνα κατάφερε πολύ περισσότερα από το αίτημά του:
-
Επί δύο σχεδόν μήνες, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα αψήφησαν την ανεξέλεγκτη αστυνομική βία έναντι των αλληλέγγυων, την αλόγιστη χρήση χημικών, τον διαρκή κίνδυνο αυθαίρετης προσαγωγής, σύλληψης , κακοποίησης και προστίμων (με πρόσχημα τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας) –αλλά και μια ενορχηστρωμένη προπαγάνδα στα επίσημα ΜΜΕ, καθώς και μια εκτεταμένη λογοκρισία σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το facebook–, διαδηλώνοντας και παρεμβαίνοντας συστηματικά, με διαδικτυακές εκδηλώσεις και σχόλια, υπέρ του αιτήματος του απεργού. Σε μια χώρα όπου οι διαδηλώσεις πρακτικά απαγορεύονταν, με πρόσχημα την πανδημία, η αδιαλλαξία της κυβέρνησης και η βία της αστυνομίας έφεραν κοντά φοιτητές, διανοούμενους, νομικούς, καλλιτέχνες, μέλη σωματείων, οργανώσεις της εξ. Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, με τη συμμετοχή πολλών χιλιάδων ανθρώπων, ακόμα και σε καθημερινή βάση.
-
Μολονότι αρχικά υποστηρίχθηκε από ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου, οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και αριστερούς διανοούμενους, η απεργία πείνας προκάλεσε επί εβδομάδες σημαντικές παρεμβάσεις θεσμικών φορέων, προσωπικοτήτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και αναρίθμητες δράσεις αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο. Ενδεικτικά: τις παρεμβάσεις του Έλληνα Συνηγόρου του Πολίτη, της Διεθνούς Αμνηστίας, Ελλήνων και ξένων ευρωβουλευτών, της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (συμβουλευτικό όργανο της κυβέρνησης), των αρχηγών, βουλευτών και πολλών στελεχών των περισσότερων κοινοβουλευτικών κομμάτων (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25, ΚΙΝΑΛ), δηλώσεις της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις χιλίων και πλέον Ελλήνων νομικών, συνδικάτων και σωματείων, εκατοντάδων πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων, καλλιτεχνών, γιατρών και όλων των μη ελεγχόμενων από την κυβέρνηση μέσων ενημέρωσης. Προκάλεσε ακόμη δράσεις όπως άλλες απεργίες πείνας σε ένδειξη αλληλεγγύης (τεσσάρων αναρχικών κρατουμένων καθώς και της Ελληνίδας καθηγήτριας της Σχολής Καλών Τεχνών Γεωργίας Σαγρή). Είναι ενδεικτικό ότι, τις τελευταίες εβδομάδες, θεολόγοι, ιερείς, ακόμα και στελέχη της Δεξιάς, είτε έκαναν δημόσιες δηλώσεις είτε διαμήνυσαν τη στήριξη στον απεργό, επιδιώκοντας να καμφθεί η αδιαλλαξία της κυβέρνησης. Κάπως έτσι, διαψεύστηκαν όλοι οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί και οι προσπάθειες ηθικής αποδόμησης του απεργού: αποκαλύφθηκαν τα ψεύδη, οι στρεβλώσεις , κατέπεσε ο ισχυρισμός ότι ο απεργός ζητά καταχρηστικά προνομιακή μεταχείριση, είτε εκβιάζει (σύμφωνα με τον σωφρονιστικό κώδικα η απεργία πείνας είναι δικαίωμα του κρατούμενου) , καθώς και ότι η απεργία πείνας δεν αφορά την κοινωνία και ότι ήταν ο ίδιος που έκανε κακό στον εαυτό του.
-
Ο αγώνας του Δημήτρη Κουφοντίνα διεθνοποιήθηκε ήδη από τις πρώτες εβδομάδες. Πέρα από τις παρεμβάσεις ευρωβουλευτών και τα διαβήματα της Διεθνούς Αμνηστίας, που αποκάλυψαν στο διεθνές κοινό το σύννομο του αιτήματος του απεργού και την λογοκρισία στην Ελλάδα, στάλθηκαν υπογραφές και μηνύματα αλληλεγγύης από Ευρώπη, Λατινική Αμερική, Ινδία, ΗΠΑ, Καναδά, οργανώθηκαν δεκάδες συγκεντρώσεις αλληλέγγυων – από την Ιταλία, το Ισπανικό Κράτος, τη Χώρα των Βάσκων, τη Γερμανία και τη Γαλλία, μέχρι την Τουρκία, το Κουρδιστάν, την Αργεντινή, τις Ηνωμένες Πολιτείες.
-
Για πολλές εβδομάδες, το κίνημα αλληλεγγύης ανέδειξε στα μάτια και των πλέον ανυποψίαστων ότι η κρατική και διεθνής αντιτρομοκρατική στρατηγική –ιδίως σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου ο κύκλος της ένοπλης ακροαριστερής βίας έχει κλείσει από χρόνια– δεν αφορά μόνο τους πιο «αδύναμους κρίκους», όσους δηλαδή συμμετείχαν σε οργανώσεις όπως η «17Ν» στην Ελλάδα. Αποδείχτηκε, λοιπόν, ότι στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» (ή, με σημερινούς όρους: «της πρόληψης της ριζοσπαστικοποίησης»), ένας αστερισμός που περιλαμβάνει ξένες πρεσβείες, την κυβέρνηση, κόμματα, ΜΜΕ, δικαστικούς και την αστυνομία, συρρικνώνει δραματικά τη δημοκρατία, αποδεσμεύεται από τις αρχές του κράτους δικαίου, χρησιμοποιεί/παραβαίνει τους νόμους με πολιτικές σκοπιμότητες, ασκεί βία ή «φακελώνει» πολίτες με βάση τα φρονήματά τους όπως στις δεκαετίες του '50-'70, ασκεί ιδεολογική τρομοκρατία σε βάρος της Αριστεράς, επιδιώκοντας να περιορίσει δραστικά τα όρια της νόμιμης πολιτικής αντικυβερνητικής διαμαρτυρίας.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η απεργία πείνας από τη μια και το γιγαντιαίο κίνημα αλληλεγγύης που ξεπήδησε από την άλλη έγιναν, επί δύο και πλέον μήνες, καταλύτες για την επιστροφή σημαντικών τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας στην πολιτική και στους δρόμους, απέναντι σε μια κυβέρνηση ακραία συντηρητική, εχθρική στην κοινωνία, εμφανώς αποτυχημένη στη διαχείριση της πανδημίας και της οικονομίας, ηθικά απονομιμοποιημένης – και, ακριβώς γι’ αυτό, όλο και πιο αυταρχικής και επικίνδυνης για τη δημοκρατία στη χώρα.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τις φίλες και τους φίλους, που συνέβαλαν στην αντιπληροφόρηση, την υποστήριξη του αιτήματος του απεργού και την ισχυροποίηση του κινήματος αλληλεγγύης.
Καμπάνια Αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα
Ελλάδα, 15 Μαρτίου 2021