Το 18ο Παγκόσμιο Συνέδριο της 4ης Διεθνούς πραγματοποιήθηκε στο Βέλγιο από τις 23 έως τις 28 Φεβρουαρίου. Η ευρεία συζήτηση επικεντρώθηκε στη διεθνή κατάσταση σε όλες τις πτυχές της, από τη δομική πολυκρίση, στις περιβαλλοντικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις της, μέχρι τα κινήματα αντίστασης και την ανάγκη να οικοδομήσουμε και να ενισχύσουμε τη δική μας Διεθνή. Ένα ιδιαίτερο σημείο της συζήτησης ήταν ο τρόπος με τον οποίο εμείς, οι επαναστάτες μαρξιστές διεθνιστές, εκφράζουμε την αντίθεσή μας στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την αλληλεγγύη μας στην αντίσταση του ουκρανικού λαού σε αυτή την εισβολή, στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης Ζελένσκι και στη νεοφιλελεύθερη στρατιωτικοποίηση...
Δημοσιεύουμε εδώ το ψήφισμα που υποβλήθηκε από την πλειοψηφία της απερχόμενης Διεθνούς Επιτροπής, το οποίο εγκρίθηκε από το Συνέδριο με 95 ψήφους υπέρ, 23 κατά, 3 αποχές και 5 άκυρα, και το εναλλακτικό ψήφισμα που υποβλήθηκε από ορισμένες αντιπροσωπείες, το οποίο απορρίφθηκε με 31 ψήφους υπέρ, 80 κατά και 9 αποχές(*).
1. Τον Φεβρουάριο του 2022, ο Πούτιν εξαπέλυσε μια πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία με στόχο να μετατρέψει τη χώρα σε ρωσικό δορυφόρο. Η προσπάθεια αυτή έχει ήδη οδηγήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους και τραυματισμούς. Αλλά το καθεστώς στη Μόσχα χαρακτηρίζεται εδώ και καιρό από μια μεγαλορωσική επεκτατική ιμπεριαλιστική ιδεολογία, η οποία πιστεύει ότι οι υπερδυνάμεις έχουν το δικαίωμα να επεκτείνουν τη ζώνη επιρροής τους με κάθε μέσο, αμφισβητώντας τους καθιερωμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου και νομιμοποιώντας μια νέα εποχή ιμπεριαλιστικής αναδιανομής. Έτσι, για το Κρεμλίνο, η καθημερινή αύξηση του ανθρώπινου κόστους αυτής της επίθεσης δεν αποτελεί λόγο για να σταματήσει και η περαιτέρω εντατικοποίησή της είναι απαραίτητη για να τρομοκρατηθεί ο ουκρανικός λαός και να υποταχθεί.
2. Αυτό που υποτίθεται ότι θα ήταν μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» για την πτώση της κυβέρνησης του Κιέβου μέσα σε λίγες μέρες έχει μετατραπεί σε ένα τριετές αδιέξοδο σε έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας. Η εξέλιξη αυτή ήταν απροσδόκητη όχι μόνο για τον Πούτιν, αλλά και για τις δυτικές δυνάμεις -ο Μπάιντεν προσφέρθηκε μάλιστα να βοηθήσει στην φυγή του Ζελένσκι. Είναι ακριβώς η αποφασιστικότητα και η ανθεκτικότητα της ουκρανικής αντίστασης που έχει ματαιώσει τα σχέδια του Πούτιν μέχρι σήμερα.
3. Η εισβολή στην Ουκρανία δεν ήταν μόνο μια προσπάθεια να επιβεβαιωθεί ο ρόλος της Ρωσίας στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, αλλά και μια σκόπιμη προσπάθεια να ενισχυθεί ο έλεγχος της ρωσικής κοινωνίας και να συντριβούν όλες οι αντιπολιτεύσεις. Αντιπολεμικοί ακτιβιστές διώχθηκαν και καταδικάστηκαν σε μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης με κατασκευασμένες κατηγορίες. Σοσιαλιστικές οργανώσεις, όπως αυτή των συντρόφων μας του Ρωσικού Σοσιαλιστικού Κινήματος, αναγκάστηκαν να διαλυθούν και τα μέλη τους αναγκάστηκαν να διαφύγουν. Αν οι φεμινίστριες συνεχίζουν να κινητοποιούνται, το κάνουν υπό συνεχή πίεση, με απειλές φυλάκισης ακόμα και για την απλή εκφορά της λέξης «πόλεμος».
4. Ως διεθνιστές, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα της Ουκρανίας στην αυτοδιάθεση και το δικαίωμά της να αντισταθεί στην εισβολή. Τα λαϊκά κινήματα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος αυτής της αντίστασης και διεξάγουν έναν αγώνα σε δύο μέτωπα: ενάντια στους κατακτητές και ενάντια στην κυβέρνηση Ζελένσκι. Σε αυτόν τον άνισο αγώνα, στεκόμαστε αλληλέγγυοι με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της χώρας. Καλούμε ολόκληρη τη διεθνιστική αριστερά να αναπτύξει πολιτική και υλική αλληλεγγύη με τους/τις συνδικαλιστές/ίστριες, τις φεμινίστριες και τους/τις ακτιβιστές/ίστριες των κοινωνικών και δημοκρατικών οργανώσεων στην Ουκρανία. Όπως κάνει η 4η Διεθνής από την αρχή της επίθεσης στο πλαίσιο του «Ευρωπαϊκού Δικτύου Αλληλεγγύης με την Ουκρανία» (ENSU/RESU) και με την ουκρανική αριστερή οργάνωση Sotsialnyi Rukh.
5. Για άλλη μια φορά, τονίζουμε ότι δεν τρέφουμε αυταπάτες σχετικά με τη φύση του ουκρανικού καθεστώτος. Η κυβέρνησή του είναι δεξιά και νεοφιλελεύθερη και δεν διστάζει να κινητοποιήσει τον φόβο προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Είναι εξίσου πρόθυμη να ικανοποιήσει τους εγχώριους καπιταλιστές όσο και να καθησυχάσει τις δυτικές δυνάμεις για την ικανότητά της να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις τους. Οι αντικοινωνικές και αντιδημοκρατικές πολιτικές της αντιβαίνουν μάλιστα και την ίδια την υπεράσπιση της Ουκρανίας, διότι έρχονται σε αντίθεση με τις ανάγκες των εργατικών τάξεων, προκαλώντας τη δυσαρέσκειά τους, υπονομεύοντας την κοινωνική εμπιστοσύνη, και για αυτό και η κυβέρνηση καταφεύγει σε όλο και πιο αυταρχικά μέτρα. Αυτό καθιστά ακόμη πιο σημαντικό να σταθούμε δίπλα στους Ουκρανούς εργαζόμενους και τις οργανώσεις τους. Δεν μπορούμε να τους εγκαταλείψουμε σε μια εποχή που χρειάζονται απεγνωσμένα την αλληλεγγύη μας, ειδικά καθώς το όραμά μας για τη χειραφέτηση είναι αυτό του αγώνα των από κάτω, με τον οποίο ο λαός ξεσηκώνεται και αγωνίζεται σε πλήρη ανεξαρτησία από τις εξουσίες και τις μεγάλες δυνάμεις.
6. Η επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία εγγράφεται στην παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού, με τις αυξανόμενες ενδοϊμπεριαλιστικές εντάσεις, την άνοδο της ακροδεξιάς και του μιλιταρισμού. Το ρωσικό καθεστώς έχει παρέμβει άμεσα στην Ουκρανία, την Αρμενία, τη Γεωργία και το Καζακστάν, έχει υποστηρίξει το αντιδραστικό καθεστώς του Μπασάρ Ελ Άσαντ και εμπλέκεται όλο και περισσότερο στην Αφρική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρεμβαίνουν στη Νότια Αμερική, την Ασία-Ειρηνικό, την Ευρώπη και την Αφρική, εξοπλίζοντας συνεχώς το Ισραήλ και υποστηρίζοντας όλες τις επιθέσεις του. Η Γαλλία, από την πλευρά της, προσπαθεί να κρατηθεί στην Αφρική και καταστέλλει το ανεξαρτησιακό κίνημα στην Κανακία. Για να μην αναφέρουμε καν το πώς ο επιθετικός πόλεμος του Πούτιν αναζωογόνησε το ΝΑΤΟ, το οποίο προηγουμένως θεωρήθηκε έως και «εγκεφαλικά νεκρό», και πώς επέτρεψε στις μεγάλες δυτικές δυνάμεις να το ενισχύσουν και να το επεκτείνουν.
7. Επικαλούμενες τη ρωσική εισβολή, οι δυτικές κυβερνήσεις προσποιούνται ότι είναι ανίκανες να στηρίξουν όσους πλήττονται από τον πληθωρισμό και την αύξηση του ενεργειακού κόστους, υπονομεύοντας έτσι σιωπηρά την αλληλεγγύη που ζητούν. Την ίδια ώρα, οι δεξιές δυνάμεις στοχοποιούν όλο και περισσότερο τους Ουκρανούς πρόσφυγες ή τους φέρνουν αντιμέτωπους με άλλους μετανάστες.
8. Προφανώς, η υποστήριξη που παρέχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικές κυβερνήσεις στην Ουκρανία δεν βασίζεται σε μια αντιαποικιακή άποψη, αφού, ειδικότερα, επιτρέπουν στην ισραηλινή αποικιοκρατία να αναπτύσσεται απρόσκοπτα. Οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις χρησιμοποιούν τον πόλεμο για να προσπαθήσουν να αποδυναμώσουν τον Ρώσο αντίπαλό τους, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιούν την ανάγκη της Ουκρανίας για βοήθεια για να επιβάλουν τον δικό τους ασφυκτικό έλεγχο στη χώρα. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί λόγο απέναντι στον ουκρανικό λαό, που τόσο χρειάζεται και αξίζει όλα τα απαραίτητα μέσα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, για να αρνηθεί κανείς αυτά τα μέσα ή για εμάς να εμποδίσουμε τη βοήθεια αυτή.
9. Στην αριστερά εναπόκειται το να κινητοποιηθεί και να απαιτήσει την υποστήριξη του ουκρανικού λαού χωρίς όρους, χωρίς δηλαδή να συνδέεται με την εφαρμογή και την εμβάθυνση των νεοφιλελεύθερων μέτρων. Γι' αυτό απαιτούμε την άμεση και πλήρη διαγραφή του ουκρανικού χρέους, το σεβασμό του δικαιώματος στην εργασία, στις σπουδές και στη διατήρηση των δημόσιων υπηρεσιών, την απαλλοτρίωση των μεγάλων καπιταλιστών και την καταπολέμηση της διαφθοράς, για να βοηθήσουμε τον ουκρανικό λαό και να αντιταχθούμε στην ιμπεριαλιστική εξουσία.
10. Η παγκόσμια αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών δείχνει ότι πρέπει περισσότερο από ποτέ να αγωνιστούμε ενάντια στα παράλογα προγράμματα αμοιβαίου στρατηγικού επανεξοπλισμού, ιδιαίτερα πυρηνικού, ενάντια στο εμπόριο όπλων, το οποίο πολύ συχνά κατευθύνεται προς δικτατορίες, και για τον δημοκρατικό έλεγχο (εθνικοποίηση) της βιομηχανίας όπλων -υποστηρίζοντας ταυτόχρονα το δικαίωμα των αποικιοκρατούμενων λαών να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, μεταξύ άλλων και με όπλα.
11. Καθώς γράφουμε αυτές τις γραμμές, η Ρωσία εξαπολύει νέες επιθέσεις. Η καταστροφή ολόκληρων πόλεων, υποδομών και οικοσυστημάτων χρησιμοποιείται για να επιβάλει τη λαβή του μεγαλορωσικού ιμπεριαλισμού, όπως και η απαγωγή και η απέλαση παιδιών, η καταστροφή του ουκρανικού πολιτισμού και η καταστολή των ελευθεριών στις κατεχόμενες ζώνες. Ο Πούτιν δεν κρύβει τη θέλησή του να τιμωρήσει την Ουκρανία για το πείσμα της, απαιτώντας την αναγνώριση των παράνομων εδαφικών του αποκτήσεων, την αντικατάσταση της «παράνομης και ναζιστικής» κυβέρνησης Ζελένσκι, μια δραστική μείωση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, τη μη ένταξη στο ΝΑΤΟ.
12. Είναι σαφές ότι ένα μέρος της δυτικής ακροδεξιάς θα προτιμούσε μια συμφωνία με τον Πούτιν, που θα ενίσχυε την κοινή υπερ-αντιδραστική ατζέντα τους και θα άφηνε την Ουκρανία ανίσχυρη και διαιρεμένη, υποβαθμισμένη σε μια νεο-αποικία της Ρωσίας. Η κινεζική κυβέρνηση παρέχει συγκεκριμένη υποστήριξη στο Κρεμλίνο, ενώ παρουσιάζει την απαίτηση να παραδοθεί η Ουκρανία ως διαπραγματευτικές προτάσεις. Ένα τμήμα της άρχουσας τάξης στην Ευρώπη και στην Αμερική επίσης θα μπορούσε να δελεαστεί, κάποια στιγμή, από μια ειρήνη που θα ικανοποιούσε τον Πούτιν, αποκαθιστώντας τις εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα.
13. Ο Τραμπ θεωρεί τώρα ότι οι Ουκρανοί είναι υπεύθυνοι για τον πόλεμο. Η ληστρική και μερκαντιλιστική στάση του, που απαιτεί «ανταπόδοση» για την προηγούμενη βοήθεια προς την Ουκρανία, μέσω της κατάσχεσης του 50% των ορυκτών πόρων και των σπάνιων γαιών της χώρας, καθώς και άλλων προνομίων που θα ακολουθήσουν, είναι μια ιδιαίτερα βάναυση και απεχθής απεικόνιση αυτής της λογικής.
14. Μέρος της αυτοαποκαλούμενης αντιπολεμικής αριστεράς συμφωνεί με αυτό και είναι έτοιμη να αφήσει την Ουκρανία στο μόνιμο έλεος του ρωσικού καθεστώτος, είτε από αντι-αμερικανικό καμπισμό είτε από πατσιφισμό. Εμείς πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε «ειρήνη» βασίζεται σε τέτοιους όρους και επιβάλλεται ενάντια στη θέληση του ουκρανικού λαού θα είναι μόνο το προοίμιο για περισσότερη κατοχή και βία στο μέλλον. Είναι καιρός για την αριστερά να αναπτύξει τη δική της στρατηγική ασφάλειας, που να βασίζεται στη λαϊκή συμμετοχή και τον δημοκρατικό έλεγχο. Αυτό έχει γίνει πιο κρίσιμο από ποτέ απέναντι στις ενδοϊμπεριαλιστικές «συμφωνίες» που έχουν συναφθεί μεταξύ Τραμπ και Πούτιν.
Η μόνη βιώσιμη λύση σε αυτόν τον πόλεμο είναι:
η μη αναγνώριση των προσαρτήσεων και η πλήρης αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων,
η υπαγωγή όλων των διαπραγματεύσεων και των συμφωνιών στον δημοκρατικό έλεγχο του πληθυσμού,
η εγγύηση της ικανότητας της Ουκρανίας να υπερασπιστεί τον εαυτό της ενάντια σε κάθε μελλοντική ιμπεριαλιστική επέμβαση.
Μια μόνιμη ειρήνη είναι δυνατή μόνο αν βασίζεται σε:
στο δικαίωμα του ουκρανικού λαού και των μειονοτήτων που τον απαρτίζουν να καθορίζουν ελεύθερα το μέλλον τους και να αναπτύσσουν τους πολιτισμούς τους, ανεξάρτητα από τις εξωτερικές πιέσεις, τα συμφέροντα των ολιγαρχών, τα νεοφιλελεύθερα καθεστώτα ή τις ακροδεξιές ιδεολογίες,
στο σεβασμό των πολιτικών, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην απεργία, στην ειρηνική συνάθροιση και στις ελεύθερες εκλογές,
στο δικαίωμα όλων των προσφύγων και των εκτοπισμένων από τον πόλεμο να επιστρέψουν στις εστίες τους ή να εγκατασταθούν στις χώρες όπου διαμένουν σήμερα,
στην κατάλυση της δικτατορίας του Πούτιν και στην απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων και των αιχμαλώτων πολέμου.
Ο αγώνας μας κατά του πολέμου στην Ουκρανία και για την ήττα της Ρωσίας εγγράφεται στον αγώνα κατά του μιλιταρισμού και του ιμπεριαλισμού. Η πάλη ενάντια στον πόλεμο και για διεθνή αλληλεγγύη απαιτεί:
τη διάλυση όλων των στρατιωτικών μπλοκ, του ΝΑΤΟ, του CSTO και του AUKUS,
την εγκαθίδρυση ενός συστήματος διεθνών σχέσεων που να βασίζεται στην ισότητα όλων των εθνών, τον έλεγχο από τα κάτω, την ανοιχτή διπλωματία και την καταδίκη όλων των μορφών ιμπεριαλιστικής και εθνικιστικής επιθετικότητας,
τη διαγραφή του ουκρανικού χρέους,
τη δημιουργία, υπό τον έλεγχο των Ουκρανών πολιτών, ενός ταμείου για την ανοικοδόμηση, την άμυνα και τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί από έκτακτους φόρους επί των κερδών των δυτικών καπιταλιστών που έχουν συνεργαστεί με τους Ρώσους ομολόγους τους και επί των κερδών των εταιρειών όπλων και άλλων κερδοσκόπων του πολέμου, καθώς και από την απαλλοτρίωση των περιουσιών των Ρώσων και Ουκρανών ολιγαρχών.
28 Φεβρουαρίου 2025
Μετάφραση στα ελληνικά: ΤΠΤ – “4”
(*) Η εναλλακτική πρόταση, που μειοψήφησε, μπορεί προς το παρόν (έως ότου μεταφραστεί στα ελληνικά) να βρεθεί στις 3 γλώσσες του συνεδρίου, στη συνέχεια της παρούσας απόφασης, στα αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά.