Αλληλεγγύη με τον κολομβιανό λαό!

Πρέπει να σταματήσουμε τη σφαγή του κολομβιανού λαού από την κυβέρνηση Ντούκε!

Μετά τις θεαματικές εξεγέρσεις στον Ισημερινό και στη Χιλή το 2019, σήμερα ζούμε μια τεράστια εξέγερση του κολομβιανού λαού. Μετά τη μερική νίκη της περασμένης Κυριακής -που η κυβέρνηση απέσυρε το σχέδιό της για φορολογική αντιμεταρρύθμιση-, ο κολομβιανός λαός συνεχίζει να αγωνίζεται ενάντια στο σχέδιο προσαρμογής της κυβέρνησης Ντούκε και για να δώσει τέλος στην κατασταλτική και διεφθαρμένη φύση του καθεστώτος.

Το πλαίσιο

Σε πλήρη κρίση πανδημίας, η κυβέρνηση του Ιβάν Ντούκε ξεκίνησε μια φορολογική μεταρρύθμιση που, στην ουσία της, έχει ως στόχο να αυξήσει τους φόρους του πληθυσμού προς όφελος των πλουσίων. Η κυβέρνηση επωφελήθηκε από την υγειονομική κατάσταση για να λανσάρει αυτό το νομοσχέδιο, αγνοώντας τους 500 θανάτους ημερησίως και τους 70.000 συνολικά, επιπλέον και από τη φτωχοποίηση των Κολομβιάνων.

Ανάπτυξη του κινήματος

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, οι οργανώσεις του κοινωνικού κινήματος κάλεσαν σε εθνική απεργία στις 28 Απριλίου, για να σταματήσουν τη φορολογική αυτή μεταρρύθμιση. Μαζικές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν σε όλη τη χώρα, ακόμα και στις μεσαίες πόλεις, και συγκέντρωσαν όχι μόνο τους μισθωτούς εργαζομένους(ες), αλλά και τους εργαζόμενους(ες) του άτυπου τομέα, τους νέους άνεργους(-ες), τις γυναίκες, τους κατοίκους των συνοικιών. Η κυβέρνηση απάντησε ως συνήθως: με βάναυση βία κατά του λαού.

Η έκταση και η δύναμη της λαϊκής κινητοποίησης οφείλονται στο γεγονός ότι, μεταξύ άλλων, η φορολογική μεταρρύθμιση δεν είναι κάτι το απομονωμένο. Είναι το αποκορύφωμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της σημερινής κυβέρνησης και των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι οποίες έχουν προσκρούσει στην αντίσταση του κολομβιανού λαού. Είναι ένας νομιμοποιημένος αγώνας, είναι ένας συσσωρευμένος θυμός ενάντια σε όλες τις καταχρήσεις της εξουσίας και στην ιστορική υποχώρηση των πλέον θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Αντικοινωνική επίθεση

Εδώ και πολλές δεκαετίες, η Κολομβία είχε κυβερνήσεις των οποίων η οικονομική πολιτική αναγόταν βασικά στη μεταφορά δημοσίου χρήματος προς τους οικονομικούς ομίλους που ελέγχουν τις ιδιωτικές τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, καθώς και στην αποδοχή των επενδύσεων της βιομηχανίας εξορύξεων που μετατοπίζουν πληθυσμούς, καταστρέφουν περιοχές και ρυπαίνουν το νερό και τη βιοποικιλότητα. Οι κοινωνικές επιπτώσεις αυτής της πολιτικής ήταν καταστροφική: η ανεργία φτάνει ήδη σε ιστορικά επίπεδα και, στο πλαίσιο του νέου σχεδίου αναπροσαρμογής, η απειλή να βγει στην ανεργία και ένα σημαντικό τμήμα των εργαζομένων του δημόσιου τομέα είναι άμεση. Η χρέωση των οικογενειών, αποτέλεσμα της κερδοσκοπίας των ακινήτων που έχει επιτραπεί από την κυβέρνηση, είναι προφανής. Και ο κατάλογος θα μπορούσε επεκταθεί κι άλλο, κι άλλο.

Παραβίαση των συμφωνιών ειρήνευσης

Σε αυτό προστίθενται οι καθημερινές δολοφονίες των ηγετών των κοινωνικών κινημάτων, οι σφαγές από τη μαφία των ναρκωτικών αγροτικών και ιθαγενικών πληθυσμών που θέλουν να εφαρμόσουν το σχέδιο εθελοντικής μετατροπής των παράνομων καλλιεργειών, όπως είχε συμφωνηθεί στις συμφωνίες ειρήνευσης που υπεγράφησαν στην Αβάνα το 2016. Εγκλήματα που γίνονται με τη συνενοχή του στρατού, που δεν κάνει τίποτα για να τα σταματήσει, ενώ η κυβέρνηση, αντίστροφα, αποφάσισε να ραντίσει με γλυφοσάτη τα εδάφη τους.

Καταστροφική διαχείριση της πανδημίας

Η διαχείριση της πανδημίας δεν θα μπορούσε να είναι πιο καταστροφική:

1. Άνευ όρων στήριξη των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών, ακόμα και μέσα στο πλαίσιο των διεθνών συζητήσεων, μέσα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, όταν προτάθηκε η προσωρινή άρση των πατεντών, ακόμα και για το απόρρητο των ποσών που πληρώθηκαν για τα εμβόλια όπως και για τη συμφωνία ότι, σε περίπτωση ασθενειών που τυχόν προέλθουν από τα εμβόλια τα θύματα να μην μπορούν να προσφύγουν σε δικαστικές ενέργειες για επανόρθωση.

2. Άνευ όρων υποστήριξη των συνθηκών αποπληρωμής του δημοσίου χρέους στο ΔΝΤ και στις εταιρείες αξιολόγησης κινδύνων, ώς του σημείου να ανοίξει ακόμα και η δυνατότητα ανταλλαγής χρέους έναντι της φύσης.

3. Έλλειψη δημοσίων πόρων για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση των εκατομμυρίων Κολομβιάνων που οδηγήθηκαν στην ανεργία και όσων παραμένουν στην άτυπη απασχόληση, πράγμα που τους αναγκάζει να κατεβαίνουν στους δρόμους, εν μέσω πανδημίας και με ένα ιδιωτικοποιημένο σύστημα υγείας που τους αφήνει στη μοίρα τους, ενώ μόνο 4 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εμβολιαστεί σε έναν πληθυσμό 46 εκατομμυρίων.

4. Η αύξηση της φτώχειας φτάνει σε επικίνδυνα επίπεδα. Οι ίδιες οι επίσημες στατιστικές αναγνωρίζουν πως η φτώχεια έχει φτάσει σήμερα το 60% του πληθυσμού, με τραγικές συνέπειες: από το συνολικό αριθμό θανάτων εξαιτίας του Covid-19, πάνω από τα δύο τρίτα ανήκουν στα πιο φτωχά στρώματα του πληθυσμού.

Μια μεγάλη νίκη, αλλά ο αγώνας συνεχίζεται

Μετά από τέσσερεις μέρες τεράστιων διαδηλώσεων, πάνω από τριάντα θανάτους και καμιά εκατοστή ανθρώπους που έχουν εξαφανιστεί στα χέρια των στρατιωτικών δυνάμεων, την Κυριακή 2 Μαΐου, το λαϊκό κίνημα κατέγραψε μια πολύ σημαντική νίκη, όταν ο πρόεδρος της κυβέρνησης, ο πολύ δεξιός Ντούκε, αναγκάστηκε να εμφανιστεί στην τηλεόραση και να αναγγείλει την απόσυρση του σχεδίου του για οπισθοδρομική φορολογική μεταρρύθμιση, έτσι ώστε να σταματήσει τις κινητοποιήσεις.

Η καπιταλιστική επίθεση δεν σταματάει, αλλά ούτε και η λαϊκή αντίσταση

Ο κολομβιανός λαός αντιστάθηκε και συνεχίζει να αντιστέκεται και ενθαρρύνεται από αυτή τη μεγάλη νίκη. Τώρα το ζητούμενο είναι να σταματήσει το paquetazo του Ντούκε, δηλαδή το πακέτο μεταρρυθμίσεων που, πέρα από τη φορολογική μεταρρύθμιση, περιλαμβάνει μια μεταρρύθμιση της υγείας προς ακόμα μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση, μια μεταρρύθμιση της εργασίας και μία άλλη για τις συντάξεις... Όλα αυτά για να συρρικνωθούν ακόμα περισσότερο τα δικαιώματα των εργαζομένων, πράγμα που έχει απαιτηθεί από το μεγάλο διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο μέσα από το ΔΝΤ και τις εταιρείες αξιολόγησης κινδύνων. Αυτό σημαίνει ότι η άρνηση των μεταρρυθμίσεων πρέπει να συνδεθεί με το σύνθημα για άμεση αναστολή της αποπληρωμής του δημοσίου χρέους, μέτρο επείγουσας ανάγκης για να μπορέσουν να υπάρξουν δημοσιονομικοί πόροι που να αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική τραγωδία που πλήττει τη χώρα.

Η αντίσταση παίρνει τη μορφή περιφερειακών συνελεύσεων, πράγμα που αποτελεί θαυμάσια ευκαιρία για να διευρυνθεί η κοινωνική βάση των αγώνων, για να μπορούν καλύτερα να συντονιστούν, να εκδημοκρατικοποιηθούν και, κυρίως, να υπάρξει η επεξεργασία μιας πλατιάς πλατφόρμας, μιας μεγάλης εθνικής πλατφόρμας, που να συγκεντρώνει τις κύριες διεκδικήσεις όλων των κοινωνικών τομέων: τους αγώνες των γυναικών κατά των γυναικοκτονιών που δυστυχώς πλήττουν τη χώρα, το σεβασμό των συμφωνιών ειρήνευσης αρχίζοντας από την εθελοντική αντικατάσταση των παράνομων καλλιεργειών, τις διεκδικήσεις για δικαίωμα στη γη και για αξιοπρεπή εργασία, την υπεράσπιση της φύσης σε μια οικοσοσιαλιστική προοπτική.

Για να σταματήσει η σφαγή από τις κατασταλτικές δυνάμεις, να σταματήσει η στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας

Άμεσα, η επείγουσα και αλληλέγγυα ενεργητικότητα πρέπει να μπορέσει να σταματήσει τη σφαγή που η εθνική αστυνομία και το επίλεκτο σώμα της, η Μοίρα αντιμετώπισης ταραχών -ESMAD-, διεξάγουν τώρα ενάντια σε έναν άοπλο πληθυσμό, με την άμεση εντολή του γενικού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων και του προέδρου Ντούκε. Όταν φτάνουν στα μέρη των συγκεντρώσεων, πυροβολούν τους διαδηλωτές και τις γύρω συνοικίες με πυροβόλα όπλα, με χειροβομβίδες και αέρια, παραβιάζοντας έτσι όλες τις συμβάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου. Επιπλέον, συλλαμβάνουν ανθρώπους, κυρίως νέους και τους βάζουν σε αυτοκίνητα, επίσημα ή χωρίς διακριτικά, και μετά εξαφανίζονται. Στις 3 Μαΐου, μέσα στη νύχτα, στις συνοικίες του Κάλι -στην πόλη που είχε τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις-, πολιόρκησαν την ίδια την πόλη, πυροβολούσαν και έριξαν ακόμα και πυρπολικές βόμβες από επίσημα ελικόπτερα ενάντια στους κατοίκους.

Το ανθρώπινο κόστος της ένοπλης βίας

Η πολεμική μεταχείριση μιας νόμιμης διαμαρτυρίας είναι αδικαιολόγητη. Το ανθρώπινο κόστος που πληρώνει ο κολομβιανός λαός για να μπορεί να χρησιμοποιεί το δικαίωμά του αυτό είναι τεράστιο. Ο αριθμός των θανάτων, των εξαφανισμένων, των πληγωμένων και των ανθρώπων που παραπέμπονται σε δίκες αυξάνει κάθε μέρα. Η συστηματική αυτή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναγνωρίστηκε από το ίδιο το γραφείο του εκπροσώπου του ΟΗΕ στην Κολομβία, από την Μισέλ Μπατσελέτ εκ μέρους του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών καθώς και από την Human Rights Watch, μεταξύ άλλων. Η στιγμή απαιτεί, και για αυτό και το υποστηρίζουμε, μια ανθρωπιστική λύση απέναντι σε αυτή την αχαλίνωτη στρατιωτική καταστολή της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Για αυτό και υποστηρίζουμε την πρόταση για μια επείγουσα διεθνή αποστολή παρατηρητών, πρόταση που είχε ήδη γίνει από δημοκρατικούς και προοδευτικούς τομείς της χώρας. Ταυτόχρονα, το συνοδεύουμε και με το αίτημα για διεθνή καταδίκη της κυβέρνησης Ντούκε για τον κατασταλτικό και γενοκτονικό της χαρακτήρα.

Γνωρίζουμε τη συμβίωση της αντιδραστικής κυβέρνησης της Κολομβίας με τις ΗΠΑ, πράγμα που διευκόλυνε επί πολλά χρόνια την εγκατάσταση αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στη χώρα αυτή. Είναι από αυτή τη βάση που σχεδιάζονται στρατιωτικές επιχειρήσεις και σε άλλες χώρες, όπως στο νότο της Χιλής ενάντια στα νόμιμα αιτήματα του λαού Μαπούτσε, καθώς και -πιο θεμελιακά- στα σύνορα με τη Βενεζουέλα, όπου οι ένοπλες επιθέσεις ενάντια σε αυτή τη χώρα γίνονται για να διευκολυνθεί μια στρατιωτική επιδρομή. Ο Ντούκε αρνιέται κάθε πρωτοβουλία για ειρήνευση στην περιοχή και υποτάσσεται στις διαταγές του αφέντη από τον Βορρά.

Απέναντι στα σημερινά γεγονότα, η 4η Διεθνής καλεί τα κοινωνικά κινήματα και τις επαναστατικές, προοδευτικές και δημοκρατικές οργανώσεις να οργανώσουν την αλληλεγγύη και να πάρουν επειγόντως θέση υπέρ μιας ανθρωπιστικής λύσης που θα βάλει τέλος στη σφαγή που η κυβέρνηση Ντούκε διεξάγει ενάντια στον κολομβιανό λαό.

Για την ανακατανομή του πλούτου και της εργασίας, για την οικοσοσιαλιστική μετάβαση, για μια αντικαπιταλιστική δημοκρατία!

Κάτω η εγκληματική και γενοκτονική κυβέρνηση Ντούκε!

Εκτελεστικό Γραφείο της 4ης Διεθνούς

4 Μαΐου 2021