Αλληλεγγύη με τον περουβιανό λαό!

Ενάντια στο δολοφονικό πραξικόπημα της κυβέρνησης Ντίνα Μπολουάρτε!

Νέες εκλογές αμέσως και εθνική Συντακτική Συνέλευση!

Στα μέσα Δεκέμβρη, μαζικές μαχητικές διαδηλώσεις κατέλαβαν τους δρόμους και τις πλατείες των κύριων πόλεων του Περού, για να αντιταχθούν στο πραξικόπημα που έκανε στις 7 Δεκεμβρίου το Κογκρέσο με τη δεξιά του πλειοψηφία, καθαιρώντας τον εκλεγμένο πρόεδρο Πέδρο Καστίγιο και συλλαμβάνοντάς τον -επιβάλλοντας ένα διάταγμα “κενού εξουσίας” (ένα είδος impeachment). Στη θέση του Καστίγιο, η Βουλή έβαλε την αντιπρόεδρό του, Ντίνα Μπολουάρτε. Οι λαϊκές κινητοποιήσεις απαιτούν νέες γενικές εκλογές, μια Συντακτική Συνέλευση και την απελευθέρωση του Καστίγιο. Από τότε, η πραξικοπηματική κυβέρνηση της Μπολουάρτε, με τη στήριξη όλων των αστικών και αντιδραστικών δυνάμεων της χώρας, έχει σκληρά καταστείλει όσους αντιτάσσονται στο θεσμικό πραξικόπημα, προκαλώντας 30 νεκρούς και 700 τραυματίες, εκ των οποίων 300 αστυνομικοί. [Οι αριθμοί αυτοί προέρχονται από το γραφείο του Συνηγόρου του Πολίτη στο Περού].

Η κυβέρνηση Μπολουάρτε, μαριονέτα του πραξικοπηματικού Κογκρέσου, επέλεξε το σενάριο μιας σταθεροποίησης μέσα από σκληρή καταστολή σε συνδυασμό με μια έντονη μιντιακή καμπάνια για “ειρήνευση” της χώρας, με την οποία ποινικοποιεί τους αντιπολιτευόμενους και δικαιολογεί εκ των προτέρων τις συλλήψεις και τις συγκρούσεις. Η κρατική καταστολή ενισχύθηκε: η κυβέρνηση κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε όλη τη χώρα, στις 15 Δεκεμβρίου, κινητοποιώντας το στρατό κατά των διαδηλώσεων. Τη ίδια αυτή μέρα, οι στρατιωτικοί προκάλεσαν μια πραγματική σφαγή στο Αγιακούτσο, πυροβολώντας αδιάκριτα και σκοτώνοντας οκτώ διαδηλωτές. Η Μπολουάρτε χρησιμοποιεί την πολιτική αστυνομία (Dircote) και τα μίντια για να στιγματίσει και να ποινικοποιήσει τους λαϊκούς αγωνιστές, διοργανώνοντας κινητοποιήσεις υπέρ της “ειρήνης” σε ορισμένες περιοχές, στηριζόμενη στην κοινωνική βάση της άκρας δεξιάς με στόχο να νομιμοποιήσει τη δράση των δυνάμεων καταστολής. Έτσι, για να αντιμετωπίσει την ημέρα δράσης και απεργιών που διοργάνωσε η αντιπολίτευση την Τετάρτη 4 Ιανουαρίου, η κυβέρνηση κάλεσε σε “διαδήλωση για την ειρήνη” στη Λίμα.

Η κρίση του πολιτικού συστήματος Φουτζιμόρι

Το πραξικόπημα και η λαϊκή αντίδραση κατά του Κογκρέσου και της νέας προέδρου αποτελούν το βίαιο απόγειο της πολιτικοθεσμικής κρίσης που ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια και που είδε να καταδικάζονται τέσσερεις τέως πρόεδροι για διαφθορά (ο ένας έφυγε εξόριστος, ένας άλλος αυτοκτόνησε όντας σε αυξημένη επιτήρηση) και να παραιτούνται τρεις άλλοι ακόμα, μεταξύ 2020 και 2021, παρόλο που είχαν επιλεγεί από το Κογκρέσο. Η τραγωδία του Περού οφείλεται σε ένα βαθμό στο σημερινό του Σύνταγμα, που είχε επιβάλει ο δικτάτορας Φουτζιμόρι, το 1993, σύμφωνα με το οποίο θεσμοθετήθηκε η χρηματοδότηση των κομμάτων και των υποψηφίων από τις επιχειρήσεις -εγγυώμενο έτσι μια σχεδόν αιώνια πλειοψηφία για τις πιο συντηρητικές και φιλοεπιχειρηματικές δυνάμεις- και εκθέτοντας την εκτελεστική εξουσία στη συνεχή απειλή καθαίρεσης από το Κογκρέσο.

Ο Πέδρο Καστίγιο, εκπαιδευτικός υπαίθρου και συνδικαλιστής ηγέτης, υποψήφιος του Ελεύθερου Περού, εξελέγη τον Ιούνιο του 2021, μέσα από μια εξαιρετικά πολωμένη διαδικασία, με πολύ υψηλό βαθμό κατάτμησης των πολιτικών επιλογών (31 υποψήφιοι στον πρώτο γύρο). Διακυβέρνησε με τη συνεχή πίεση της ρατσιστικής ελίτ της Λίμας, της λαϊκιστικής ακροδεξιάς της Κέικο Φουτζιμόρι (κόρης του δικτάτορα, που ήταν απέναντί του στο δεύτερο γύρο), ενός κογκρέσου και ενός μιντιακού συστήματος τελείως φιλοπραξικοπηματικών, που ποτέ δεν δέχτηκαν ως πρόεδρο έναν συνδικαλιστή αγροτικής προέλευσης από την ενδοχώρα. Τα μεγάλα μίντια, η κοινοβουλευτική ακροδεξιά και η δικαιοσύνη τον βομβάρδισαν με συνεχείς επιθέσεις, μπλοκάροντας συστηματικά όλα τα νομοσχέδια της εκτελεστικής εξουσίας, ανοίγοντας σε χρόνο ρεκόρ έξι δικαστικές έρευνες κατά του προέδρου και καταθέτοντας αλυσιδωτά αιτήματα καθαίρεσης και “κενών εξουσίας”. Ταυτόχρονα, οι κοινοβουλευτικές ομάδες της δεξιάς και της άκρας δεξιάς αντιτάχθηκαν στην προοπτική συνταγματικού δημοψηφίσματος και κατάφεραν να αλλάξουν τους συσχετισμούς εξουσίας μέσα από συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που περιόρισαν τη δυνατότητα διάλυσης του Κογκρέσου, του τόσο μισητού από τις λαϊκές πλειοψηφίες. Ήταν απολύτως σαφές πως η αντιδραστική πλειοψηφία της Βουλής έψαχνε να ανατρέψει τον Καστίγιο και να ξαναπάρει τον πλήρη έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας.

Όμως ο τελευταίος, αντί να στηριχτεί στις λαϊκές οργανώσεις για να κρατήσει τις υποσχέσεις του για αλλαγή, για τις οποίες τον είχε ψηφίσει ο κόσμος, σιγά-σιγά ενέδωσε στις άρχουσες τάξεις, απομακρύνοντας τους προοδευτικούς ή αριστερούς υπουργούς και ενσωματώνοντας διάφορους νεοφιλελεύθερους τεχνοκράτες στην κυβέρνησή του. Σε λιγότερο από ενάμισι έτος, έχασε την πολιτική πρωτοβουλία, την οποία προσπάθησε μάταια να ξαναπάρει κηρύσσοντας μια αποτυχημένη “κατάσταση εκτάκτου ανάγκης”, χωρίς καμία στήριξη ή συσχετισμό δύναμης. Ο ελιγμός αυτός οδηγήθηκε σε αποτυχία από το πραξικόπημα του Κογκρέσου, που εγκρίθηκε μέσα σε εννιά λεπτά, χωρίς υπερασπιστικά δικαιώματα και καταπατώντας τις διαδικασίες που προέβλεπε ο ίδιος ο κανονισμός της Βουλής. Έτσι, το Περού γίνεται μία ακόμα από τις χώρες, μαζί με την Ονδούρα (2009), την Παραγουάη και τη Βραζιλία, που γνώρισαν πρόσφατα θεσμικά πραξικοπήματα (κοινοβουλευτικά, δικαστικά και μιντιακά) με τα οποία σημαντικά τμήματα των λατινοαμερικάνικων νεοφιλελεύθερων αστικών τάξεων κατάφεραν να απαλλαγούν από κυβερνήσεις που τις ενοχλούσαν ή απλώς δεν τις εξυπηρετούσαν πλέον.

Κυβέρνηση και Βουλή χωρίς νομιμοποίηση

Όντας ο φορέας του πραξικοπήματος, το σημερινό Κογκρέσο του Περού απέδειξε πως δεν έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση για να κρατηθεί στη θέση του και ότι ποτέ δεν είχε συνταγματικές εξουσίες. Με την παράνομη έγκριση του “κενού εξουσίας” κατά του Καστίγιο στις 7 Δεκεμβρίου και με τη βίαιη καταστολή των λαϊκών διαδηλώσεων από τη σημερινή κυβέρνηση χωρίς νομιμοποίηση, καθίσταται επίσης επείγον να φύγει η Μπολουάρτε από τη θέση της και διοργανωθούν νέες προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές.

Η βαθιά λαϊκή απόρριψη του πολιτικού συστήματος του Περού που γεννήθηκε από τον φουτζιμορισμό απαιτεί -όπως το ζητάνε συνετά και θαρραλέα όσοι εξεγείρονται κατά του πραξικοπηματικού Κογκρέσου και της Προέδρου- μια νέα επικυρίαρχη και δημοκρατική συνταγματική διαδικασία που να ξαναγράψει τους κανόνες του παιχνιδιού υπέρ των πλειονοτήτων.

Η 4η Διεθνής είναι αλληλέγγυα των λαϊκών κινητοποιήσεων στο Περού και υποστηρίζει ενεργά τις διεκδικήσεις τους, αρχίζοντας με την άμεση παύση της καταστολής των διαδηλώσεων, την απελευθέρωση όλων των φυλακισμένων και τη διενέργεια βαθιάς έρευνας, με τη βοήθεια διεθνών παρατηρητών, για τους νεκρούς, τους τραυματίες και τις συλλήψεις που έχουν κάνει οι ένοπλες δυνάμεις και η αστυνομία.

Καλούμε όλες τις επαναστατικές και προοδευτικές οργανώσεις του κόσμου να καταγγείλουν το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Καστίγιο, την αυταρχική κυβέρνηση της Ντίνα Μπολουάρτε και το πραξικοπηματικό Κογκρέσο, απέναντι στη βάναυση καταστολή που εφαρμόζουν στη χώρα αυτή των Άνδεων.

• Όχι στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης!

• Κάτω το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα!

• Έξω η Ντίνα Μπολουάρτε!

• Απελευθέρωση όλων των κρατουμένων! Έρευνα για τους νεκρούς και τιμωρία των δολοφόνων!

• Για μια Εθνική Συντακτική Συνέλευση!

Εκτελεστικό Γραφείο της 4ης Διεθνούς

4 Γενάρη 2023

Μετάφραση : ΤΠΤ - « 4 »