Κάθε κράτος είναι κατασταλτικό, υποστήριζε ο Λένιν στο βιβλίο του Κράτος και Επανάσταση. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί κάτι θεμελιώδες: ο πολιτικός χαρακτήρας του κράτους καθορίζεται επίσης από το ποια είναι η τάξη την οποία καταστέλλει το κράτος. Κατά τη διάρκεια της μετάβασης στον κομμουνισμό, το σοσιαλιστικό κράτος καταστέλλει την αστική τάξη και την αντεπανάσταση- επομένως, ένα κράτος που καταστέλλει την εργατική τάξη επειδή διαμαρτύρεται με οικονομικά αιτήματα είναι ένα κράτος που απέχει πολύ από το να είναι σοσιαλιστικό.
Οι ημέρες του Ιουλίου του 2021 προκάλεσαν μια πολιτική κρίση στην Κούβα που σηματοδοτεί μια καμπή στην ιστορία της. Τα πεινασμένα πλήθη που βγήκαν από την περιφέρεια για να διεκδικήσουν φάρμακα, τρόφιμα, κοινωνικές και οικονομικές βελτιώσεις γενικότερα, συγκρούστηκαν με ένα πολιτικό σύστημα που όλο και περισσότερο επιφυλάσσει την επανάσταση και τον σοσιαλισμό μόνο για ομιλίες. Δεν μπορείς να σκέφτεσαι όπως ο λαός αν δεν ζεις όπως ο λαός. Η γραφειοκρατία που επιδείνωσε την οικονομική κρίση επιβάλλοντας την «Tarea Ordenamiento» (πολιτική νομισματικής υποτίμησης) είναι ο τομέας της κοινωνίας που έχει υποφέρει λιγότερο από τις επιπτώσεις των μέτρων της.
Τις ημέρες του Ιουλίου, χιλιάδες εργαζόμενοι εξέφρασαν στους δρόμους τη δικαιολογημένη δυσαρέσκειά τους που δεν εισακούστηκε από τη γραφειοκρατία. Η έκρηξη της 11ης Ιουλίου δεν ήταν μόνο προϊόν της βαθύτερης οικονομικής κρίσης στην Κούβα εδώ και 30 χρόνια και της εντατικοποίησης του ιμπεριαλιστικού αποκλεισμού. Οι ημέρες του Ιουλίου ήταν επίσης το προϊόν της συσσωρευμένης δυσαρέσκειας για μια μακρά περίοδο κοινωνικής εγκατάλειψης στις περισσότερες λαϊκές γειτονιές: κατεστραμμένοι δρόμοι, προβληματικός φωτισμός των δρόμων και συστήματα αποχέτευσης, ανεπαρκείς πολιτιστικές πολιτικές που απευθύνονται στις πνευματικές ανάγκες των οικονομικά ευάλωτων στρωμάτων και βαθιά κοινωνικοοικονομική ανισότητα.
Τι μπορεί να κάνει η κουβανική εργατική τάξη μπροστά σε αυτό, όταν η γραφειοκρατία δεν την ακούει, όταν οι νέοι διανοούμενοι της, όποτε ασκούν κριτική, αμφισβητούνται πολιτικά, ακόμη και στιγματίζονται ως αντεπαναστάτες, όταν τα συνδικάτα απέχουν πολύ από το να εκπληρώσουν την εντολή της εργατικής τάξης και η εργατική τάξη απέχει πολύ από το να έχει την εξουσία; Η 11η Ιουλίου δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια απελπισμένη έκφραση της κουβανικής εργατικής τάξης.
Σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε στις 25 Ιανουαρίου στον ιστότοπο του Γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας της Κούβας, τουλάχιστον 790 άτομα συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων της 11ης Ιουλίου ή επειδή συνδέονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τις διαδηλώσεις. Ο αριθμός δηλώνει τη μαζικότητα των διαδηλώσεων της 11ης Ιουλίου, διότι είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι διαδηλωτές δεν συνελήφθησαν.
Από τον θρίαμβο της Κουβανικής Επανάστασης το 1959, χιλιάδες πολίτες –και σχεδόν σε κάθε μεγάλη πόλη της χώρας– δεν είχαν ποτέ διαδηλώσει στους δρόμους απαιτώντας κοινωνικές και οικονομικές βελτιώσεις. Επομένως, αυτό που μπορεί να φαίνεται ως μια συνηθισμένη εικόνα στον κόσμο είναι ένα μοναδικό πολιτικό γεγονός στην Κούβα. Όσοι αριστεροί υποβαθμίζουν τα γεγονότα της 11ης Ιουλίου και κλείνουν τα αυτιά τους σε όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια και μετά τις διαδηλώσεις, αγνοούν την πραγματικότητα της κουβανικής εργατικής τάξης. Όσοι από την αριστερά έδειξαν αλληλεγγύη στους διαδηλωτές –ή τουλάχιστον έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις διαδηλώσεις της 11ης Ιουλίου– εκπληρώνουν τη σοσιαλιστική τους δέσμευση να σταθούν στο πλευρό της εργατικής τάξης. Ας θυμηθούμε τον Λέον Τρότσκι όταν έλεγε ότι η ταύτιση της Επανάστασης με την κυρίαρχη γραφειοκρατία και όχι με την εργατική τάξη είναι προδοσία.
Ταυτόχρονα, οι κομμουνιστές καθιστούν σαφές ότι το αίτημά μας για αλληλεγγύη δεν είναι υπέρ εκείνων που δουλεύουν για τις Ηνωμένες Πολιτείες και επιδιώκουν να επιβάλουν μια φιλοϊμπεριαλιστική και αντικομμουνιστική καπιταλιστική δικτατορία στην Κούβα. Δεν κάνουμε έκκληση για τον Daniel Ferrer και την παρέα του. Ούτε συμμετέχουμε στις εκστρατείες που εξαπολύουν τα δεξιά μέσα ενημέρωσης και οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού. Το αίτημα της αλληλεγγύης μας είναι για την εργατική τάξη, όχι για εκείνους που συνωμοτούν για να επιβάλουν ένα σύστημα που υποτάσσει την εργατική τάξη στην ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση. Η κριτική μας στη γραφειοκρατία δεν είναι σε συμμαχία με τη δεξιά πτέρυγα και την αντεπανάσταση.
Από την άλλη πλευρά, το επιχείρημα περί «λούμπεν» που έχει εκτοξεύσει η κυβέρνηση κατά των διαδηλωτών καταρρίπτεται σιγά-σιγά όταν, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία που παρουσιάζονται στην προαναφερθείσα έκθεση του Γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα, μόνο το 21% των συλληφθέντων είχε ποινικό μητρώο.
Από τους συλληφθέντες, 115 είναι ηλικίας 16-20 ετών· από αυτούς, 55 είναι κάτω των 18 ετών. Η Εισαγγελία δεν έχει προσδιορίσει τις ποινές για τους 55 πολίτες ηλικίας 16 έως 18 ετών. Οι Comunistas απαιτούμε χάρη για αυτούς τους νέους που δεν είναι καν 20 ετών – εφόσον δεν έχουν ασκήσει βία κατά ανθρώπων αλλά μόνο στο πλαίσιο της νόμιμης αυτοάμυνας. Το γεγονός ότι 115 από τους συλληφθέντες στις 11 Ιουλίου ήταν κάτω των 20 ετών αποδεικνύει τη μεγάλη παρουσία των νέων στις διαδηλώσεις της 11ης Ιουλίου. Το γεγονός ότι οι νέοι διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις διαδηλώσεις της 11ης Ιουλίου δείχνει μια πολιτική κρίση στην Κούβα.
Οι Comunistas θεωρούμε απαράδεκτη την καταστολή που εξαπέλυσαν οι αρχές εναντίον των διαδηλωτών, μια καταστολή που συνεχίζεται και σήμερα μέσω των συνεχιζόμενων πολιτικά υποκινούμενων και ανόμοιων δικών. Οι μακροχρόνιες ποινές επιβάλλονται ως παραδειγματικό μέτρο, προκειμένου να αποτραπεί άλλη μια πιθανή 11η Ιουλίου μέσω εξαναγκασμού. Δεν χρησιμοποιούνται πλέον επιχειρήματα και επαναστατικές ιδέες για να πείσουν, αλλά ο φόβος ως η λογική της υποταγής για να νικήσουν. Ο Μακιαβέλι και όχι Μαρξ είναι η βάση της στρατηγικής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας για την αντιμετώπιση των διαδηλώσεων της 11ης Ιουλίου.
Η ποινικοποίηση της άσκησης των δικαιωμάτων είναι άλλο ένα σημάδι του πόσο απομακρύνεται η κουβανική κυβέρνηση από την εργατική τάξη. Μπροστά στα γεγονότα της 11ης Ιουλίου, επιβεβαιώνεται η προειδοποίηση της κομμουνίστριας Ρόζας Λούξεμπουργκ προς τους Μπολσεβίκους ότι «η ελευθερία μόνο για όσους υποστηρίζουν την κυβέρνηση, μόνο για τα μέλη ενός κόμματος (όσο πολυάριθμο και αν είναι) δεν είναι ελευθερία. Η ελευθερία είναι πάντα και αποκλειστικά ελευθερία για όσους σκέφτονται διαφορετικά».
Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες που, αν και δεν είναι αστυνομικοί, χτυπούν διαδηλωτές υπό την προστασία της κυβέρνησης, απολαμβάνουν απόλυτη ατιμωρησία ή τουλάχιστον δεν έχει γίνει καμία δημόσια αναφορά σε αυτούς. Το βάρος του νόμου πρέπει να πέσει και σε αυτούς τους πολίτες. Δεν είναι γνωστό αν έχουν τιμωρηθεί οι αστυνομικοί που άσκησαν άδικα βία κατά των διαδηλωτών.
Οι Comunistas καταδικάζουμε την καταστολή που εξαπολύθηκε εναντίον των διαδηλωτών που ζητούσαν οικονομικές και κοινωνικές βελτιώσεις συμμετέχοντας στις διαδηλώσεις της 11ης Ιουλίου. Καταδικάζουμε τις δυσανάλογες ποινές που επιβλήθηκαν σε πολλούς από τους συλληφθέντες ως συνέπεια των διαδηλώσεων της 11ης Ιουλίου. Απαιτούμε επίσης να δοθεί χάρη σε όσους είναι κάτω των 20 ετών και δεν έχουν κάνει απόπειρα κατά της ζωής ανθρώπων – αρκεί να μην έγινε κατά την άσκηση του δικαιώματος της αυτοάμυνας. Απαιτούμε επίσης την απελευθέρωση όσων υποβλήθηκαν σε άδικες δίκες. Ζητάμε δημόσια διαλεύκανση των γεγονότων της 11ης Ιουλίου. Απαιτούμε την άμεση έγκριση του νόμου για τις διαδηλώσεις, έτσι ώστε το δικαίωμα έκφρασης στους δρόμους να μην είναι παράνομο, ούτε να συνεχίζεται η ποινικοποίηση και η πολιτική επίθεση σε όσους ασκούν το δικαίωμα διαμαρτυρίας.
Κάτω η καταστολή ενάντια στην εργατική τάξη!
Σοσιαλισμός χωρίς ελευθερία είναι καταπίεση και λογοκρισία!
Κάτω ο ιμπεριαλιστικός αποκλεισμός!
Ούτε αστική τάξη, ούτε αντεπανάσταση, όχι στην καπιταλιστική γραφειοκρατική παλινόρθωση!
Οι εργάτριες και οι εργάτες στην εξουσία!
Σοσιαλισμός και ελευθερία!
Για τον κομμουνισμό!
Μετάφραση: elaliberta.gr
«Comunicado de Comunistas sobre los juicios a los manifestantes del 11 de julio de 2021», Comunistas, 25 Ιανουαρίου 2022, https://www.comunistascuba.org/2022/01/comunicado-de-comunistas-sobre-los.html. Αναδημοσίευση: Cuarta Internacional / Fourth International / Quatrième internationale, https://fourth.international/es/america-latina/419
“Communiqué from Comunistas on the trials of the protesters of July 11, 2021”, Fourth International / Quatrième internationale / Cuarta Internacional, https://fourth.international/en/latin-america/419
«Communiqué de Comunistas sur les procès des manifestants du 11 juillet 2021», Quatrième internationale / Fourth International / Cuarta Internacional, https://fourth.international/fr/amerique-latine/419