Ένα μήνα μετά τις διαδηλώσεις που έγιναν στην Κούβα στις 11 Ιουλίου, η κυβέρνηση δεν έχει προβεί σε σημαντικές αλλαγές και η οικονομική κρίση και η κρίση υγείας παραμένουν στο ίδιο επίπεδο σοβαρότητας. Με αυτόν τον τρόπο, τα προβλήματα που προκάλεσαν τις διαδηλώσεις παραμένουν πρακτικά αμετάβλητα.
Η ψήφιση του νόμου για τις ΜΜΕ δεν είναι συνέπεια των διαδηλώσεων. Αρκεί να εξετάσει κανείς τον επίσημο λόγο και τις πολιτικές πρακτικές για να συνειδητοποιήσει ότι η ανώτατη ηγεσία της χώρας επικεντρώνεται όλο και περισσότερο στις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις του Βιετνάμ - το λεγόμενο Doi Moi - οι οποίες είναι άκρως ντενγκσιανοπινιστικής έμπνευσης. Η αδειοδότηση των ΜΜΕ ήταν μια απόφαση που είχε προετοιμαστεί εκ των προτέρων από την κυβέρνηση, η οποία, αν επιβραδύνθηκε, οφειλόταν στις αντιδράσεις των Φιντελικών. Σε κάθε περίπτωση, οι διαδηλώσεις αποτέλεσαν επιταχυντικό παράγοντα για την έγκρισή του.
Μία από τις λίγες αλλαγές ήταν να επιτραπεί η είσοδος αφορολόγητων τροφίμων και φαρμάκων. Αλλά ακόμη και αυτή η μικρή ανακούφιση πάσχει από γραφειοκρατική ανεπάρκεια.
Επιπλέον, ο κουβανικός λαός εξακολουθεί να περιμένει δημόσια αυτοκριτική από την κυβέρνηση, στην οποία θα παρουσιάζονται με πειστικό τρόπο τα λάθη που οδήγησαν στην 11η Ιουλίου. Ταυτόχρονα, απαιτείται αποσαφήνιση των γεγονότων της 11ης Ιουλίου, καθώς ο επίσημος λόγος παρουσιάζει μόνο μία εκδοχή των γεγονότων, και αυτό είναι κάτι που ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας το γνωρίζει. Ένα μήνα μετά τις διαδηλώσεις, πολλοί από τους συλληφθέντες στις διαδηλώσεις δεν γνωρίζουν ακόμη αν θα δικαστούν ή αν θα πρέπει να περιμένουν υπομονετικά την κοινοποίηση της λήξης του περιοριστικού τους μέτρου.
Ένα μήνα μετά την 11η Ιουλίου, τα αίτια που οδήγησαν στις διαδηλώσεις είναι ακόμη παρόντα, η τρέχουσα οικονομική κρίση θα είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί, και σε όλα αυτά πρέπει να προστεθεί η ανησυχία που προκάλεσε η αντιμετώπιση των διαδηλώσεων από την κυβέρνηση, τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τα γεγονότα.
Είναι εντυπωσιακά αρνητικό το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν έχει λάβει κανένα μέτρο που θα συνεπαγόταν μεγαλύτερη συμμετοχή της εργατικής τάξης στη λήψη αποφάσεων, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση συνεχίζει να υποβαθμίζει και να ποινικοποιεί τις διαδηλώσεις, γεγονός που δημιουργεί μεγαλύτερη δυσαρέσκεια και ενισχύει τον δεξιό λόγο.
Παρ' όλα αυτά, είναι πολύ πιθανό να μην υπάρξει άλλη 11η Ιουλίου, τουλάχιστον όχι τους επόμενους μήνες. Παρόλο που διαδίδεται η ιδέα ότι η διαμαρτυρία ήταν χρήσιμη, επειδή παρατηρήθηκαν ορισμένες αλλαγές, υπάρχει επίσης η αντίληψη ότι ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος σε σχέση με τα κέρδη. Πολλοί από αυτούς που καλούν στα κοινωνικά δίκτυα να κατέβουν στους δρόμους δεν συμμετείχαν στις διαδηλώσεις της 11ης Ιουλίου.
Η 11η Ιουλίου ήταν η κορύφωση της σοβαρής πολιτικής κρίσης που βιώνει η κουβανική κυβέρνηση και την οποία δεν θέλει να αναγνωρίσει. Αυτό είναι το κλειδί για την κατανόηση των διαδηλώσεων της 11ης Ιουλίου: η κρίση που βιώνει σήμερα η Κούβα δεν είναι μόνο οικονομική και υγειονομική, αλλά, σε μεγάλο βαθμό και σε μεγάλο βάθος, η σημερινή κρίση είναι πολιτική και ιδεολογική. Αν και δεν το παραδέχεται δημοσίως, η κυβέρνηση το διαισθάνεται και γι' αυτό παίρνει ισχυρά μέτρα καταναγκασμού εναντίον όσων συνελήφθησαν στις διαδηλώσεις: θέλει να δώσει ένα μάθημα σε όσους συμμετείχαν στις μεγαλύτερες διαδηλώσεις μετά τον θρίαμβο της Επανάστασης. Ωστόσο, αυτό δεν θα εξαφανίσει την πολιτική κρίση, αλλά θα την επιδεινώσει.
Συντακτική Επιτροπή του Comunistas
11 Αυγούστου, 2021. Κάπου στην Κούβα
Μετάφραση: elaliberta.gr
Comunistas, «A un mes del 11 de Julio. Declaración de Comunistas», Comunistas, 11 Αυγούστου 2021, https://www.comunistascuba.org/2021/08/a-un-mes-del-11-de-julio-declaracion-de.html.
Πηγή : Comunistas